img054 (10)

i jest przyczyni! poczucia mniejszej wartości i stawiania mężczyzn na wyższym poziomie. 1’ niektórych kobiet wyraża się on chęcią posiadania dziecka pici męskiej. Kobiety (akie bardzo pragną, aby przynajmniej ich pierwsze dziecko było pici męskiej.

Rodzaj identyfikacji jdcimej

Identyfikacja płciowa dziecka zaczyna się kształtować już w 2-3 toku życia i dotyczy zarówno zachowania płciowego, jak i całej sfery nastawienia psychicznego, niezwiązanego z zachowaniem płciowym. Standardy zróżnicowania płciowego są różne w różnych kulturach. W kulturze europejskiej uważa się. że mężczyzna powinien być silny, nie objawiać swoich emocji i słabości oraz interesować się sportem, zajęciami mechanicznymi i naukami Ścisłymi. Od kobiet wymaga się natomiast większej emocjonalności i uległości oraz zainteresowania pracami związanymi z domem.

Przejawiana przez chłopców w iększa agresywność jest związana w pewnym stopniu z czynnikami fizjologicznymi, lecz w dużym stopniu uwarunkowana jest kulturowo. Chłopiec bowiem jest zachęcany i nagradzany za zachowanie agresywne, natomiast takie samo zachowanie u dziewczynki spotyka się ze świadomym lub nieświadomym potępieniem ze strony otoczenia. Od młodzieńców wymaga się również agresywności oraz. odwagi w prowadzeniu gry seksualnej, natomiast od dziewcząt - uległości.

Dziecko kształtuje swoją osobowość i swój typ reakcji na otoczenie na podstawie wzorów, które dostrzega w swym otoczeniu i na podstawie tego, jakie zachowaniejest nagradzane, a jakie karane. W warunkach prawidłowych chłopiec wzoruje się na osobowości ojca. a dziewczynka na osobowości matki. W pierwszej połowie XX wieku role męska i żeńska były ściśle rozdzie-

IOIIC I IIIU/.IM UJ IW mimu u

postępowania męskiego lub żeńskiego. Wraz / eman rypacją kobiet niektóre elementy tych wzorców stawa ly się wspólne. Zasadniczy jednak przełom nastąpił w chwili, gdy kobiety na równi z mężczyznami podjęły pracę zarobkowi) oraz tak samo jak oni zaczęły cenić swoje ambicje zawodowe. Z tą chwilą zmienił się cały układ dnia oraz. rozkładu pracy w rodzinie, jak również wzajemny stosunek kobieta - mężczyzna. W starszym pokoleniu, mimo wspólnej pracy zarobkowej kobiet i mężczyzn, utrzymały się odmienne pozycje kobiety i mężczyzny. Jednak roczniki zakładające rodzinę w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych coraz wyraźniej odchodzą od dawnych wzorów. W rodzinach tych zarówno mąż, jak i żona pracują i nie ma w zasadzie podziału prac na męskie i żeńskie. Można powiedzieć, że nie istnieje w ogóle takie pojęcie, jak praca męska lub praca żeńska. Wzajemny rozkład obowiązków zależy od upodobań i zainteresowań. Mężczyzna na przykład może gotować, a kobieta zajmować się zakupami lub sprzątaniem domu, albo układ ten może być odwrotny.

Zasadniczej zmianie uległ również, co jest szczególnie istotne, stosunek do dziecka. Opieka nad dzieckiem nie jest już wyłącznie domeną kobiety, a niekiedy zdarza się. że większą opieką otacza dziecko ojciec niż matka. Ojciec takiej rodziny nie jest już osobą, która wchodzi do pokoju dziecięcego jedynie po to, by powiedzieć dobranoc, ale jest wspólopiekunem dziecka. stale się nim zajmuje i nie wstydzi się okazać swoich uczuć i swego emocjonalnego stosunku nawet wtedy, gdy jest ono jeszcze w okresie niemowlęcym. Fakt ten będzie miał na pewno ogromny wpływ na ukształtowanie się osobowości dzieci, które narodziły się w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Dzieci te bowiem nie będą wiązały z biologicznym podziałem na płeć