Politechnika Krakowska Fizyka Techniczna	Paweł Górski	Rok II 99/2000 Semestr III	Data :
Grupa : 1 Zespół : 7			Ćw. 39	Podpis :
						Ocena:

Temat:

Polaryzacja liniowa i kołowa światła.

Teoria elektromagnetyczna opisuje światło jako falę porzeczną periodycznie zmiennych pól elektrycznych i prostopadłych do nich pól magnetycznych. Wektor natężenia pola elektrycznego nazywamy często „wektorem świetlnym”. W świetle żarówki, świecy, lampy gazowej wektor świetlny zmienia ustawicznie w sposób nieregularny płaszczyznę drgania.

Światłem spolaryzowanym liniowo nazywamy światło, w którym wektor świetlny drga w jednej płaszczyźnie. najdogodniejszym sposobem uzyskania szerokich wiązek światła spolaryzowanego liniowo jest przepuszczenie światła zwykłego przez polroid.

Polarodid jest to cienka warstwa zorientowanych zgodnie kryształów hepatytu (jednosiarczan chininy) umieszczona między dwiema płytkami przeźroczystego plastyku. Promień światła padający na polaroid dzieli się na dwa promienie: zwyczajny i nadzwyczajny, oba spolaryzowane liniowo wzdłuż dwóch osi do siebie prostopadłych, o tych samych amplitudach i częstościach, różniących się w fazie o

Światło spolaryzowane kołowo uzyskujemy przez przepuszczenie wiązki światła spolaryzowanego liniowo przez odpowiednio ustawioną „ćwierćfalówkę”. Ćwierćfalówka jest to cienka płytka krystaliczna (najczęściej mikowa), o grubości tak dobranej, aby różnica faz promieni zwyczajnego i nadzwyczjanego po przejściu przez ćwierćfalówkę wynosiła Π/2 lub 3 Π/2. Na ćwierćfalówce sa zaznaczone dwa kierunki do siebie prostopadłe drgań promienia zwyczajnego i nadzwyczajnego. Jeżeli światło spolaryzowane liniowo przez polaroid rzucimy prostopadle na ćwierćfalówkę ustawioną tak, by płaszczyzna drgań światła padającego tworzył kąty 45° z płaszczyznami wyróżnionymi ćwierćfalówki, otrzymamy światło spolaryzowane kołowe.

Ciałami optycznie czynnymi nazywamy ciała skręcające płaszczyznę polaryzacji światła liniowo spolaryzowanego. Kąt α skręcenia płaszczyzny polaryzacji jest wprost proporcjonalny do długości l warstwy skręcającej i do stężenia c roztworu (dla roztworów).

Współczynnik proporcjonalności α_o zwany właściwą zdolnością skręcającą zależy od rodzaju ciała i długości fali użytego światła. Wyraża się w jednostkach :

Dwójłomnością wymuszoną nazywamy dwójłomność pojawiającą się w ciałach izotropowych mechanicznie i optycznie na skutek wzbudzonego w nich stanu naprężenia lub na skutek umieszczenia ich w silnych polach elektrycznych lub magnetycznych. Płyta materiału izotropowego poddana ściskaniu w jednym kierunku zachowuje się jak kryształ jednoosiowy o osi optycznej zgodnej z kierunkiem sił ściskających. zjawisko to wyzyskuje się w elastooptyce - dziale techniki badającej stan naprężeń w częściach konstrucji na przeźroczystych modelach.

Przyrząd polaryzacyjny :

Źródło światła stanowi żarówka Ż w blaszanej osłonie, przysłonięta matówką M i ewentualnie filtrem barwnym F. Polaroid P₁, zwany polaryzatorem, jest tak ustawiony, by dostarczał wiązki światła drgającej w płaszczyźnie pionowej. Polaroid P₂ zwany analizatorem jest obracalny wokół osi poziomej i zaopatrzony w podziałkę kątową. Dwie ćwierćfalówki C₁ i C₂ są obracalne wokół osi poziomej. Ogniwo selenowe O umieszczone na koniku jest połączone z czułym galwanometrem G.

1

1

C₂ P₂

P₁ C₁

O

M F

---