Od czego zależy pojemność kompleksu sorpcyjnego??
nie zależy tylko od ilości cząstek ilastych, ale również od wzajemnego stosunku minerałów np. kaolinit, illit, montmorylonit, wermikulit, chloryty, tlenki, wodorotlenki itp. oraz próchnicy wchodzącej w skład tych cząstek; zależy od zmieniającego się pH i zmniejszenia się cząstek koloidalnych
Podział gleb ze względu na pH
gleby silnie kwaśne o pH < 4.5
gleby kwaśne o pH od 4.6 do 5.5
gleby słabo kwaśne o pH od 5.6 do 6.5
gleby obojętne o pH od 6.6 do 7.2
gleby zasadowe (alkaliczne) o pH > 7.2
Próchnica - co to jest, jak powstaje, funkcje
Próchnica jest mieszanką kompleksowych połączeń organicznych i organiczno - mineralnych.
Próchnica powstaje w glebie z obumarłych szczątków roślin wyższych i niższych oraz zwierząt. Martwe resztki organiczne w wyniku działalności życiowej makro-, mezo- i mikrofauny oraz flory glebowej ulegają przekształceniu na prostsze związki organiczne, które następnie - w wyniku odbywającej się syntezy biologicznej i fizykochemicznej przekształcają się w związki próchnicowe. Proces przemiany martwej substancji organicznej pochodzenia roślinnego i zwierzęcego w próchnicę nazywamy humifikacją. Dostające się do gleby szczątki roślinne i zwierzęce ulegają głównie mineralizacji, a tylko nieznaczna ich część przekształca się w próchnicę właściwą.
Próchnica jest głównym źródłem azotu w glebie. Mając duże właściwości chłonne zwiększa pojemność sorpcyjną gleb. Ulegając w niej mineralizacji uwalnia się wiele pierwiastków niezbędnych do życia roślin np. N, P, S, Ca, Mg. Próchnica kwaśna i słona wpływają ujemnie na właściwości fizykochemiczne gleby. Kwaśna jest stosunkowo wymywana do głębszych warstw profilu glebowego. Wraz z nią wymywane są pierwiastki niezbędne dla roślin. Nadmiernie zakwasza ona glebę, co wpływa destrukcyjnie na ich kompleks sorpcyjny, hamując rozwój wielu pożytecznych bakterii glebowych.
Kwasowość hydrolityczna - co to jest, metoda oznaczania
Kwasowość hydrolityczną można oznaczać metodą Kappena.
to w pierwszym nawiasie to cząstka koloidalna wysycana różnymi kationami, to w drugim wiązka koloidalna wysycana kationami zasadowymi
Kwasowość wymienna
O kwasowości wymiennej decydują wodór wymienny u glin ruchomy, znajdujące się w glebie i przechodzące do roztworu 1N KCl. Kwasowość wymienna występuje w glebach, w których stężenie jonów wodorowych, mierzone w 1N KCl, jest mniejsze od 6, natomiast glin ruchomy pojawia się w glebach o pH poniżej 5.5. Do zwiększenia ilości glinu ruchomego i wodoru wymiennego w glebach przyczynia się w znacznym stopniu substracja organiczna - próchnica nie nasycona. Przy oznaczaniu posługujemy się motodą Sokołowa, która polega na wypieraniu tych jonów z gleby roztworem 1n KCl.
Reakcja wymiany przebiega w ilościach równoważnikowych. Glin i wodór mogą również przejść do przesączu. W przesączu znajdują się różne sole i kwas solny oraz pozostała część soli wypierającej. Chlorek glinowy jako sól silnego kwasu i słabej zasady hydrolizuje w roztworze w obecności wody na kwas i zasadę następująco:
AlCl3 + 3H2O = Al(OH)3 + 3HCl
Oznaczanie sumy zasad - reakcja
Sumę zasadowych kationów wymiennych możemy oznaczyć metodą Kappena, jednak tylko w glebach nie zawierających węglanów. Metoda ta polega na wyparciu z kompleksu sorpcyjnego kationów zasadowych za pomocą 0,1n HCl, a kationów wodorowych 1n- Ca(CH3COO)2
Sumę zasadowych kationów wymiennych w milirównoważnikach na 100g gleby oznaczamy symbolem Sz. I obliczamy ze wzoru:
Sz = (50cm3HCl x n - X cm3 NaOH x n) x 10 Wynik podajemy w jednostce [Cmol(t) / kg]
Wpływ węglanów wapnia na właściwości fizyko - chemiczne gleby
Występowanie węglanów w glebach przeciwdziała zakwaszeniu. Dlatego gleby zawierające nawet niewielkie ilości węglanów mają odczyn zbliżony do obojętnego i w związku z tym nie wymagają wapnowania. Obecność węglanów w glebach polepsza ich właściwości fizyczne: zwiększa przepuszczalność gleb ciężkich, a zmniejsza lekkich, umożliwia tworzenia się struktury gruzełkowatej.
Zasada oznaczania próchnicy metodą Tiurina
Metoda ta należy do bezpośrednich metod objętościowych, w których ilość węgla organicznego, a następnie próchnicy oblicza się z ilości zredukowanego utleniacza. Jako utleniacza używa się dwuchromianu potasu K2Cr2O7. Reakcja utleniania węgla próchnicy przebiega ilościowo w następujący sposób:
3C + 2K2Cr2O7 + 8H2SO4 = 2K2SO4 + 2Cr2(SO4)3 + 8H2O + 3CO2
Utlenianie zachodzi w silnie kwaśnym środowisku. Nadmiar nie zredukowanego dwuchromianu potasu, pozostającego w roztworze po utlenieniu związków organicznych, miareczkuje się solą Mohra.
Rodzaje kwasowości
Wyróżniamy następujące rodzaje kwasowości:
- kwasowość hydrolityczną - Hh
- kwasowość wymienną - Hw
Oznaczenie węglanów metodą Soheiblera
Aparat zbudowany jest z 2 rurek, prawa połączona jest wężem gumowym w którym znajduje się zbiorniczek z HCl. Rurka ta jest zbiornikiem na ulatniający się CO2 podczas oznaczania MeCO3. CO2 przechodzi przez 3-dzielny kran do następnej równoległej rurki, wyskalowanej w cm3. W górnej części wyskalowanej rurki znajduje się punkt zerowy, do którego doprowadzamy płyn, roztwór CuSO4. Z lewej strony na ruchomej części statywu jest umocowany zbiorniczek-banieczka, w którym znajduje sie CuSO4. Zbiornik ten połączony jest od dołu gumowym wężem z wyskalowaną rurką pomiarową.Przed przystąpieniem do oznaczania manipulujem y zbiorniczkiemna ruchomej dźwigni, tak aby w rurce pomiarowej płyn doprowadzić do zera. Następnie zamykamy za pomocą 3-dzilenego kranu wlot do rurki pomiarowej, a otwieramy wlot na zewnątrz, aby powietrze sprężany podczas zamykania korkiem słoika z glebą mogło uchodzić, nie zmieniając punktu zerowego w rurce pomiarowej. Roztartą…
Odważamy od 1 do 10g gleby, umieszczamy ją w słoiku. Słoik napełniony HCl i glebą zamykamy korkiem. Przekręcamy 3-dzielny kranik, tak aby wydzielający się z gleby CO2 mógł swobodnie przejść do rurki pomiarowej. Słoik z glebą i HCl przechylamy i wylewamy zawartość HCl na glebę i wstrząsamy do momentu aż CO2 przestanie się wydzielać. Wtedy wyrównujemy poziom płynów w rurce pomiarowej z poziomem zbiornika i odczytujemy objętość CO2.
Obliczamy to ze wzoru: Vo=273*Vt*Px/Po * T, gdzie:
Vo- objętość CO2 w cm3
Vt - objętość CO2 odczytana z aparatu Schieblera
Px - ciśnienie odczytane na barometrze w czasie pomiaru
P0 - ciśnienie normalne tj. 760mm (1013 Hpa)
T - temperatura panująca w pokoju w czasie oznaczania węglanów