WIEDZA OKRĘTOWA, URZADZENIA CUMOWNICZE, URZĄDZENIA CUMOWNICZE


URZĄDZENIA CUMOWNICZE

Polery -do obkładania i mocowania lin cumowniczych i holowniczych; dzielimy na pojedyncze, podwójne, krzyżowe, proste; pokład w tym miejscu wzmocniony; średnica 10 X lina stalowa lub jak włókiennicza; zapobiega to łamaniu liny, uszkadzaniu i szybszemu zużyciu; na dużych statkach polery podwójne; pojedyncze i krzyżowe podwójne na małych statkach; polery na statkach ustawiane w pobliżu kluz oraz przewłok rolkowych(zmniejszają tarcie liny zmieniającej kierunek; krawędzie zabezpieczone półwałkami; rolki-zamontowane w przewłokach obracają się na łożyskach);

Kluzy-otwory w nadburciu obramowane zaoblonym odlewem z żeliwa, chroniącym przechodzące przez nie liny przed przetarciem;

Jako windy cumownicze na dziobie wykorzystywane są bębny windy kotwicznej , sporadycznie są to urządzenia odrębne. Na rufie montowane są 1-2 kabestany (windy pionowe).

Kabestan - składa się z: pionowego bębna ustawionego na fundamencie przyspawanym do pokładu, bęben jest napędzany silnikiem elektrycznym za pomocą przekładni.

Winda automatyczna - napęd stanowi silnik elektryczny lub hydrauliczny. Bęben może obracać się na luzowanie lub wybieranie. W niesprzyjających warunkach zanim nastąpi pęknięcie liny zostanie ona nieco wyluzowana. Przystosowane są do lin stalowych lub syntetycznych.

URZĄDZENIA KOTWICZNE

Stosowane są nie tylko do utrzymywania statku w stałej pozycji na redzie ale również awaryjnego zatrzymania, manewrów cumowania.

U.K. rozmieszczone są na dziobówce przed przednią grodzią zderzeniową, na niektórych statkach także na rufie. W skład wchodzą: kotwica, kluza kotwiczna, przęsło kotwiczne, stoper łańcucha, winda kotwiczna, silnik windy, kluza łańcuchowa, łańcuch kotwiczny, komora łańcuchowa, zwalniak łańcucha, ładownia, skrajnik dziobowy, greting pod łańcuchem, pompa do osuszania komory.

Kotwica - na statku znajdują się 2 kotwice główne i 1 zapasowa; waga zależy od wielkości statku; obecnie niemal wyłącznie stosuje się kotwicę typu Halla (składa się z 2 części: trzonu i łap mogących się obracać dzięki ruchomemu połączeniu o kąt 45o ) główne części kotwicy: szakla kotwiczna, trzon kotwicy, łapy, połączenie ruchome łap i trzonu.

Rodzaje kotwic:typu Halla, admiralicji(AC14), Dunfortha, Stockesa, drapaki, LWT, Union bhp, martwe

Łańcuch kotwiczny- składa się z odcinków połączonych ze sobą i zwanych przęsłami lub szaklami . Każdy z nich liczy od 25 do 27,5 m. Odcinek łańcucha przymocowany do kotwicy nazywamy przęsłem kotwicznym . Przęsło kotwiczne , poczynając od kotwicy składa się z szakli kotwicznej , niekiedy podwójnej , ogniwa końcowego , krętlika , ogniwa rozpórkowego dużego i małego. Do połączeń przęseł służą łączniki Kentera

-Łącznik Kentera- może być wykorzystany do zastąpienia zerwanych ogniw łańcucha, służy do rozłańczania łańcucha;

-Krętlik- umożliwia obracanie kotwicy w trakcie jej podnoszenia tak aby właściwie ułożyła się w kluzie;

-przęsło komorowe -ostatnie przęsło w komorze łańcuchowej; składa się ono ze zwalniaka łańcucha, szakli końcowej, ogniwie końcowych i ogniw rozpórkowych.

-stopery łańcuchowe - służą do zabezpieczania łańcucha przed jego przypadkowym wyluzowaniem. Umieszczone są między kluzą kotwiczną a windą. Na dużych statkach spotyka się stopery szczękowe.

-Stopery zapadkowe - są wyposażone w rolkę po której przesuwa się łańcuch. Zapadkę opuszcza się na ogniwo ustawione pionowo. Stopery tego typu są proste w obsłudze. Są wykorzystywane zarówno w czasie postoju na kotwicy jak i w czasie podróży.

-Winda kotwiczna - napędzana silnikiem elektrycznym poprzez dużą przekładnię umożliwiającą wybieranie kotwicy około 9m/min. Silnik posiada hamulce tarczowe. Na wielu stosowanych windach poruszają się jednocześnie bębny cumownicze służące do wybierania łańcucha kotwicznego. Przy rzucaniu kotwicy orzech jest odłączony od napędu i rusza się swobodnie. Kotwice można opuszczać na windzie bądź też luzować hamulcem taśmowym przy pomocy pokrętła o dużym ramieniu. Przymocowana jest stabilnie co zmniejsza wibracje.

-orzech windy kotwicznej (koło łańcuchowe) - jest połączony z napędem windy za pośrednictwem sprzęgła kłowego, jest dopasowany do kształtu łańcucha.

-Komory łańcuchowe - umieszczone możliwie nisko przed przednią grodzią zderzeniową, umożliwia to lepsze układanie się łańcucha kotwicznego. Dno komory jest wyłożone gretingiem - zbieranie wody na dnie skąd usuwana jest pompą. Komorę przedzielono na pół w osi symetrii statku.

LINY

Podział lin: z włokien naturalnych, syntetycznych, stalowe, typu Herkules, specjalne

Spust-odległość na jakiej pokrętka liny wykonuje pełen obrót (krótki,długi)

Liny z włókien naturalnych

BAWEŁNIANE(z wł. bawełny)-zalety: sprężystość, giętkość, odporność na ostre zgięcia, małe zużycie; użycie: flaglinki, żutki

MANILOWE(z wł. liści bananowca)-zalety: wytrzymałość na rozciąganie, lekkość, odporne na działanie wody, powolne nasiąkanie, mokra jest sprężysta i miękka; wady; sztywność i gładkość włókien; zastosowanie: w taliach gai i szkunergai bomów lekkich, do mocowania lekkich ładunków;

SIZALOWE (z wł. liści agawy)-z: duża wytrzymałość na zrywanie; wady: mokre wyciągają się i zwiększają wagę, są śliskie i trudne do utrzymania w rękach, łatwo się strzępią;

KONOPNE(z wł. konopi) - wady: wchłaniają dużo wody i szybko toną, pęcznieją i sztywnieją, wykonane z konopi włoskich są trwalsze i bardziej wytrzymałe na rozerwanie, elastyczniejsze i utrzymują się na wodzie.

KOKOSOWE - słabsze od lin manilowych, sizalowych czy konopnych, wilgotne ulegają procesom gnilnym, zalety: lekkość, nie toną w wodzie, sprężyste.

Z JUTY - wady: mała wytrzymałość, rozciągliwość, szybko toną.

LNIANE - giętkie, wytrzymałe na zniszczenia, słabo rozciągliwe i niezbyt sztywne, odporne na procesy gnilne.

Z KENAFU - duża higroskopijność, słaba wytrzymałość i duża rozciągliwość.

Z ASKLEPIASU - dość mocne i sprężyste, wykorzystywane do produkcji lin, sieci i sznurów

LINY Z WŁÓKIEN SYNTETYCZNYCH

Liny te cechuje: duża odporność na procesy gnilne, ataki szkodników bakteriologicznych, działanie alkaliów, pochodnych ropy naftowej oraz większości rozpuszalników.

NYLONOWE - zalety: odporne na działanie kwasów, wady: ulegają uszkodzeniu przy zetknięciu się z olejami szybkoschnącymi przy temp. 220-260 topią się.

POLIESTROWE - duży ciężar właściwy, wysoki koszt produkcji, duża odporność na działanie promieni UV, wytrzymałość na wysokie temp., znikoma rozciągliwość, duża wytrzymałość na ścieranie, zgniatanie i tarcie, nie wrażliwość na kwasy, mało odporne na alkalia.

POLIPROPYLEN - duża lekkość, odporność na działanie chemikalii, wytrzymałość na rozciąganie, miękkość, odporność na pleśń, próchnienie oraz działanie grzyba, zachowanie giętkości w bardzo niskich temp..

LINY STALOWE

Wykorzystanie: liny cumownicze, holownicze, olinowanie urządzeń przeładunkowych, żurawików łodziowych, trapowych i innych. Budowa: wykonane z 72-216 drutów w 6 pokrętkach z 7 rdzeniami wykonanymi z włókna, druty ocynkowane, pokrywane tworzywami sztucznymi. Rodzaje:

Liny z materiałów mieszanych:

TYPU HERKULES (z włókien naturalnych lub sztucznych) - każda pokrętka posiada rdzeń stalowy.

TYPU SERPENT - wykonana w technologii plecionej z ułożonymi na przemian pokrętkami z drutu stalowego oraz z włókien

TYPU ATLAS - z drutu stalowego oraz włókien nylonowych, używane jako liny cumownicze lub holownicze, zalety: duża moc, nieznaczna rozciągliwość, odporność na odkształcenia i działanie wody morskiej, łatwość splatania i długi okres używalności



Wyszukiwarka