1. Definicja poradnictwa + podmiot i przedmiot.

,,poradnictwo stanowi system celowo zorganizowanych zabiegów wychowawczych zmierzających do przekształcenia dotychczasowych przekonań i postaw, bądź do wytworzenia nowych i dzięki temu pomaga przystosować się jednostce do otaczającej rzeczywistości.''

Podmiot =>radzący się i doradca

Przedmiot => problem ( problem radzącego się, który przy aktualnie posiadanym poziomie wiedzy, umiejętności i nastawienia nie może rozwiązać)

2. Cele i podstawowe typy poradnictwa.

Cele według Pawłowskiej;

- optymalizacja procesu wychowania

- optymalizacja rozwoju jednostki

- profilaktyka

- korekcja

- stymulacja

Typy

- poradnie psychologiczno-pedagogiczne

- opiekuńczo wychowawcze

- poradnie rodzinne

- zdrowotne

3. Na czym polega tożsamość poradnictwa?

+ system społeczny

+ intencjonalne - cel

+ optymalizacja

+ relacja

+ za proces odpowiada doradca , który stosuje formy sprzyjające i wspomagające problem

+ dobrowolny udział

4. Scharakteryzować style poradnictwa.

+ dyrektywny => podanie gotowych rozwiązań

+ dialogowy => wspólne poszukiwanie rozwiązań

+ liberalny => wspieranie i wzmacnianie osoby

1. Poradnictwo dyrektywne - nie licząc się z indywidualnością jednostki, jej przeżyciami i samooceną, doradca formułuje prognozę i podaje sposób rozwiązania problemu, traktując odbiorcę jako przedmiot działań poradnianych. Porada ma tu charakter instrumentalny.
2. Poradnictwo liberalne - jest nastawione na rozwiązywanie sytuacji problemowych z uwzględnieniem wewnętrznych przeżyć jednostki, umożliwia więc samopoznanie, uwalnianie od lęków i zahamowań. Doradca jest nastawiony na wskazywanie sposobów lepszego zrozumienia siebie i innych ludzi, na zmianę sposobów myślenia u odbiorcy o własnym problemie.
3. Poradnictwo dialogowe - umożliwia badanie i poszukiwanie strategii i środków rozwiązywania problemów. Doradca i radzący się współpracują ze sobą, szukając adekwatnych rozwiązań. Badaczami są obie strony, jednak doradca wykorzystuje swoje doświadczenie.

7. Czym jest relacja w poradnictwie oraz wymienić metody i środki pracy w poradnictwie.

RELACJA => W praktyce poradnianej występują dwa podmioty: doradca oraz radzący się. Relacje tych osób określa się jako współdziałanie. Przyczyną uruchomienia ich stosunku jest problem, który starają się wspólnie rozwiązać.

W zależności od formy (porada, psycho- i socjodrama, praca społeczno-wychowawcza) poradnictwo wykorzystuje różne metody i środki. Wyróżnia się poradę bezpośrednią, która może być indywidualna lub zbiorowa, prosta i wzbogacona, jednorazowa lub wielokrotna, ustna lub pisemna. Drugim rodzajem jest porada pośrednia przekazywana w listach, prasie, książkach, mediach. Przy stosowaniu psycho- i socjodramy wykorzystuje się wymianę ról, dublowanie ról, przedstawienie samego siebie i przewidywanie przyszłości. W bezpośrednim kontakcie doradcy i radzącego się przeważają metody werbalne, dzięki którym doradca pomaga w rozbijaniu utrwalonych struktur myślowych, wywołuje „dezintegrację pozytywną”, motywuje do działania, do zmiany obecnej sytuacji, do nowej interpretacji problemu.

5. Wymień i omów pozycje słuchania wg Eurighta

pozycja „0” uwaga skierowana max. na klienta, pozycja otwarta, powstrzymujemy się od werbalnych i niewerbalnych reakcji.

Założenia:

- im więcej syg. od słuchającego tym bardziej klient reaguje na słuchanie

- klient przekonuje się ze może sam pokonać trudności

- doradca lepiej słucha klienta, pojawia się czynnik pobudzający i motywujący

„1” pozycja zaangażowania

uwaga doradcy skierowana na siebie, śledzi on wew. proces i rezonans z mówiącym.

Założenia:

- oznaki powstające w ciele słuchającego są wskaźnikiem zaangażowania klienta, w ten sposób możemy powstrzymać intelektualną refleksję klienta w sytuacji doradczej.

- pozycja ta wymaga doświadczenia i treningu.

- pogłębia się kontakt.

„2” nowośći -pojecia są sztywne a jezyk płynny . Zachęcenie mówiącego do pozbycia się w jezyku sloganów- zachęcać do innego nazwyania pewnych pojęc.

„3” aktywne słuchanie - wpieranie poprzez parafrazowanie

„4” słuchanie świadome- aktywnie słuchać i wyłapywać błędy myślące osoby mówiącej.

„5” odpowiedzialności- celem jest pokazywanie ze każdy jest kowalem swojego los, twój los w twoich rękach. Ukazywanie mówiącemu że ode mnie zależy co się stanie.

„6”odsłanianie własnej przeszłości- nie mówimy o sowich osobistych sprawach jako doradca chyba ze w wyjątkowych przypadkach.

„7” słuchanie założen egzystencjalnych- ukazuje że pewne nasze zachowania są wynikiem postaw myślenia - dopóty będzie mówiący myślał w określony sposób dopóki nie mieni myślenia prowadzącego do rozwiązania problemu (weryfikacja postaw)

„8” pozycja konfrontacji

nazwanie sytuacji w taki sposób aby nie widzieć jej jako problemu.

6. Wymień i omów procedury pracy z klientem]

procedura J. Santorskiego

1. Kto ma problem

2. Czy jest on rozwiązywalny

3. Czy jestem odpowiednią osobą

4. Co musiało by się stać by problem się rozwiązał i od kogo to zależy

5. Po czym Pan/ Pani pozna że problem się rozwiązał

• nie możemy przekładać cudzych problemów na siebie, jest to podstawą doradcy

• w pomaganiu są dwie drogi: sprawdzamy czy możemy zmienić świat czy siebie

• jeśli nie to skierować się do odpowiednich instytucji

• wstęp do pracy z klientem co ma być formą kontaktu, należy nazwać problem

• na etapie radzenia trzeba zadbać maksymalnie o wszystko, także o unikanie ewentualnych błędów( np. przyznać się do bezradności)

8. Wymień syg. Oporu, oraz technik pracy z oporem

Opór to świadome lub nieświadome unikanie treści pewnego obszaru życia klienta- wynika ze świadomego lub nieświadomego poczucia zagrożenia.

Źródła oporu:

1. wstyd i poczucie winy

2. dotknięcie problemu bardzo trudnego dla klienta

3. lęk

Przejawy oporu:

1. milczenie i zapominanie

2. silne emocje(płacz)

3. zmiana tematu

4. postawa zmknięta wobec terapeuty

5. zdawkowe odpowiedzi

6. dialog na poziomie intelektualnym, uogólnienie

7. racjonalizacja- tłumaczenie się przez pryzmat obiektywnych przyczyn

8. zmiana sposobu mówienia

9. otwarta odmowa

10. dystans doradcy do słuchania

Techniki pracy z oporem:

1. przyznanie się do bezradności w kategorii tego oporu

2. zadanie pytania w stylu: co klient sądzi o propozycji doradcy

3. parafrazowanie

4. prośba o konkretyzację odp

5. usystematyzowanie

6. ukazanie wagi problemu aby klient mógł o tym mówić

7. milczenie

8. wyrażanie własnych emocji związanych z oporem klienta

9. komunikat o postrzeganiu trudności w pracy z oporem

10. Wymień zadania rozwojowe wg ERIKSONA

1. Bazalne zaufanie kontra brak bazalnego zaufania (0-1 r.ż)

2. Autonomia w kontrze do wstydu i wątpliwości (2-3 r.ż)

kształtuje się autonomia i myślenie dziecka o tym że umie, że da radę

3. Inicjatywa w kontrze do poczucia winy (4-5 r.ż)

rodzi się gotowość do funkcjonowania zgodnie z własną autonomią,

4. Produktywność w kontrze do poczucia niższości(6-12 r.ż)

od rówieśników zależy ukształtowanie gotowości funkcjonowania w społeczeństwie, poczucie pewności siebie.

5. Tożsamość indywidualna w kontrze do dyfuzji ról(18-22 r.ż)

etap dochodzenia czym będę się zajmować zawodowo.

6. Lata intymności do izolacji (23-34 r.ż)

próby budowania związków intymnych

7. Generatywność w kontrze do stagnacji(35-60 r.ż)

dorosłośc

8. Integralność w kontekście do desperacji i rozpaczy (61 r. ż)

w każdej fazie występuje akceptacja siebie, dostrzeżenie wspólnych cech

---