Dziennik pomiaru kątów metodą kierunkową Teodolit typ:….…nr …..…… Obserwator………..…sekretarz…………….data………str …

godz.

Nr. serii

Nr. i nazwa celu

Koło KL, KP

odczyty

Kierunki Zredukowane z poszczególnych serii

Poprawka horyzontu

Kierunek Poprawiony Ki

Warunki Atmosferyczne

limbusa

mikrometru

Średni

I

II

I+II /2

KL+KP /2

g

c

cc

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

KL

KP

Kierunki uśrednione

Analiza dokładności na podstawie wyrównania stacyjnego

Cel	Seria I		Seria II		Seria III		Obliczenie skrętów serii
		v	v^'	v	v^'	v		v^'
1	2	3	4	5	6	7	8
							= =
Suma
Ocena dokładności , ostateczne średnie ze wszystkich serii kol. 12 w dzienniku pomiaru kierunek poprawiony w danej serii - kol. 12 w dzienniku = skręt w serii = = poprawki skorygowane [v^' v^'] = średni błąd kierunku wyrównanego stacyjnie m= ± m0⋅ średni błąd kąta m k =m ⋅

Instrukcje

G-1 Pozioma osnowa geodezyjna (z 1979 r., ze zmianą z 1983 r.).

czwarte 1986

G-2 Szczegółowa pozioma i wysokościowa osnowa geodezyjna i przeliczenia współrzędnych między układami.

Wydanie piąte zmienione 2001

Wytyczne techniczne

G-1.5 Szczegółowa osnowa pozioma. Projektowanie, pomiar i opracowanie wyników.

drugie 1990

Pod względem dokładności wyznaczenia położenia punktów, podstawowa i szczegółowa osnowa dzieli się na trzy klasy, oznaczone cyframi rzymskimi. Punkty osnowy podstawowej zalicza się do I klasy, a punkty osnowy szczegółowej do II i III klasy. Dokładność określenia położenia punktów poszczególnych klas charakteryzują następujące błędy średnie po wyrównaniu:

klasa	przeciętny błąd względny długości boku	błąd położenia punktu względem punktów nawiązania
I II III	md : d  5 · 10 ^-6 - -	- mp  0,05 m mp  0,10 m

Dopuszczalne średnie błędy pomiaru kątów i długości boków w sieci II klasy, w zależności od długości elementów wyznaczających wynoszą:

Długość elementu w sieci	Średnie błędy pomiaru
		kąta	długości boku
0,5 - 2 km 2 - 4 km 4 - 8 km	4" /12^cc/ 2,5" /8^cc/ 1,5" /5^cc/	2 · 10^-5 1,2 · 10^-5 8 · 10^-6

Sprzęt wykorzystywany do pomiaru metodami klasycznymi w sieciach II klasy musi spełniać następujące wymagania:

1. Teodolit musi zapewniać pomiar kierunku z błędem średnim nie przekraczającym +_ 8^cc

2. dalmierz elektrooptyczny ma umożliwić pomiar odległości d [km] z błędem standardowym nie większym niż +- ( 0.01+0.005xd)

Dla osnowy III kl

1. błąd kierunku ,=20^cc

2. błąd długości ,= (o.01+0.01xd)

• pomiar sieci II kl. w 3 seriach a III kl. w 2 seriach

• różnica pomiędzy koincydencjami <= 5^cc

• różnica pomiędzy pierwszym i ostatnim nacelowaniem na punkt wyjściowy w półserii <=12^cc

• należy przesuwać koło poziome przed każdą kolejną serią w II kl - o 66.7 ^g

• dopuszczalna różnica pomiędzy skrajnymi wartościami odpowiednich kierunków z pomiaru w trzech seriach <=16^cc

---