SPRAWOZDANIE Z LABORATORIUM OBRÓBKI PLASTYCZNEJ |
||
Łukaszewicz Paweł Wydział: BMiZ Kierunek: ZiIP |
Rok: I Semestr: I Grupa: ZP-3 |
Data wykonania ćwiczenia: 23-10-2008 |
|
|
Podpis:
|
Temat: Cięcie i wykrawanie |
||
1. Cięcie.
Cięcie jest procesem kształtowania wyrobów lub półwyrobów polegającym na oddzieleniu jednej części materiału od drugiej w wyniku koncentracji naprężeń wzdłuż określonej linii zwanej linią cięcia.
W zależności od użytej maszyny rozróżnia się cięcie na nożycach lub cięcie na prasach zwane wykrawaniem.
Cięcie na nożycach: Arkusze blach, przeznaczone do kształtowania wyrobów w większości przypadków rozcina się na pasy lub pojedyncze kawałki na nożycach. Są one następnie wykorzystywane do dalszych operacji kształtowania, bądź stanowią gotowy wyrób w produkcji jednostkowej lub małoseryjnej.
Cięcie na wykrojnikach: W produkcji wielkoseryjnej i masowej opłaca się wykonywać specjalne narzędzia zwane wykrojnikami. Elementami roboczymi wykrojnika są: stempel tnący i płyta tnąca (matryca). Wykrawanie na prasach skraca czas trwania operacji nawet do ułamków sekundy (przy automatycznym podawaniu materiału), wymaga jednak wykonania drogich i skomplikowanych narzędzi.
Do cięcia możemy używać:
nożyc gilotynowych
nożyc krążkowych:
Do procesu cięcia zalicza się także:
odcinanie (a) i wycinanie (b)
dziurkowanie (a) i przycinanie (b)
okrawanie (a) i nacinanie (b)
Wycinanie: Cięcie następuję wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta (wewnętrzna) stanowi przedmiot, a materiał leżący na zewnątrz linii cięcia jest odpadem.
Dziurkowanie: Cięcie następuje wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta (wewnętrzna) stanowi odpad, a materiał leżący na zewnątrz linii cięcia - przedmiot, w którym wykonano otwór.
Odcinanie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej. Przy oddzielanie żądanego przedmiotu od materiału wyjściowego powstaje odpad lub nie.
Przycinacie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej. Usuwa się zbędny materiał, który przylega do krawędzi przedmiotu.
Nadcinanie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej, która nie dochodzi do krawędzi przedmiotu. Nie ma rozdzielania materiału na dwie oddzielne części.
Okrawanie: Celem operacji jest wyrównanie obrzeża przedmiotu przez usunięcie nadmiaru materiału najczęściej odkształconego w poprzednich operacjach tłoczenia.
2. Fazy cięcia.
Proces cięcia można podzielić na szereg charakterystycznych faz. Wszystkie fazy procesu występują tylko podczas cięcia wzdłuż linii zamkniętej (wycinanie, dziurkowanie) blachy o dobrych własnościach plastycznych. W czasie wycinania takiego materiału mogą wystąpić następujące fazy:
Odkształceń sprężystych
Odkształceń sprężysto-plastycznych
Plastycznego płynięcia
Pękania
Całkowitego oddzielenia wyciętego przedmiotu od blachy.
Siła cięcia.
Przebieg siły cięcia Pt, wywieranej przez stempel podczas wycinania z luzem nieco mniejszym od optymalnego, zmienia się w miarę zagłębiania stempla w materiał. Maksymalną wartość siły można wyznaczyć ze wzoru:
Ptmax=k*l*g*Rt
Rt - wytrzymałość materiału na ścinanie
g - grubość blachy
l - długość linii cięcia
k = (1,1 - 1,3) współczynnik uwzględniający wzrost siły cięcia spowodowany zużyciem noży, tarciem , zmienną szybkością cięcia, różną chropowatością narzędzi itp.
Schemat kinematyczny nożyc gilotynowych mechanicznych.
Konstrukcja stalowa; 2. Nóż dolny stały; 3. Nóż górnyh ruchomy; 4. Wyłącznik awaryjny;
5. Arkusz blachy w procesie cięcia; 6. Osłona; 7. Dociskacz; 8. Dźwignia mimośrodowa;
9. Przekładnia zębata; 10. Koło łańcuchowe; 11. Silnik samohamowny; 12. Śruby regulacyjne
5. Rysunek wykrojnika.
2
Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki.
Kształt linii cięcia prosty.
Wady: skrzywienie odcinanej części, trudność w zachowaniu równoodległości, zadzior położony po obu stronach elementu odcinanego.
Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki, wycinanie krążków i pierścieni.
Kształt linii cięcia prosty lub łukowy.
Zalety: dowolnie długa linia cięcia, duża uniwersalność.
Wady: Krzywienie obu części materiału.
Wyszukiwarka