10156 skanuj0044 (47)

164

MACIEJ JĘDRUSIK

Wprowadzenie

Wyspy w tropikalnej części Pacyfiku stały się celem masowych podróży turystycznych stosunkowo niedawno. Znaczne odległości od miejsc pochodzenia zamożnych turystów, związany z tym długi czas podróży i mała pojemność środków transportu zniechęcały do odwiedzania tej - pacyficznej - części tropikalnego raju. Znaczące zmiany dokonały się po wprowadzeniu do użytku dużych samolotów dalekiego zasięgu. Zwiększenie częstotliwości połączeń transportowych z krajami bogatymi uczyniło z niektórych obszarów tropikalnego Pacyfiku „turystyczne Mekki”. Wiele milionów turystów odwiedza corocznie Hawaje. Do ważnych celów podróży należą Guam i Saipan w Mikronezji, Fidżi w Mela-nezji, Tahiti i sąsiednie wyspy w Polinezji. Stale rośnie wielkość ruchu turystycznego skierowanego ku Wyspom Cooka, Nowej Kaledonii, Vanuatu i Palau.

Wyspy Oceanii przyciągają turystów z krajów bogatych przede wszystkim walorami przyrodniczymi. Urok i niemal powszechna dostępność 3*S - morza, słońca i plaży jest decydująca. Jednak wraz ze zwiększającą się skalą ruchu turystycznego rosła i liczba „S”, które uważano za walor przyciągający turystów. Ron Crocombe (2001,139), należący do bogatego grona badaczy zajmujących się turystyką na Pacyfiku, pacyficzne wyspy obdarzył w takie walory najhojniej. Do wspomnianej trójcy sea, sun, sand dodał on także sec, scenery, surf, shopping, safety, sinceńty, sociability. Dziesięć walorów, ale żaden z nich nie jest związany z przyjemnościami, jaki podniebieniu może dać wyrafinowana kuchnia. Można stąd wysnuć wnioski, że albo tradycyjna dieta na wyspach Oceanii nie może zachwycać lub choćby intrygować turystów, albo możliwości, jakie stosowanie tej diety stwarza nie są w turystyce eksploatowane. Oba wnioski wydają się jednak błędne, a wyspiarska rzeczywistość odbiega znacząco od tak powierzchownie kreślonych walorów. Może dlatego, że trudno po angielsku znaleźć słowo zaczynające się od litery „S”, które właściwie opisywałoby walory pacyficznej kuchni.

Celem artykułu jest prezentacja specyficznych cech kuchni południowego Pacyfiku oraz przykładów jej wykorzystania jako atrakcji turystycznej. Można postawić tezę, że w porównaniu z innymi regionami świata, także w strefie mię-dzyzwrotnikowej, Oceania jest opóźniona w wykorzystaniu możliwości turystyki kulinarnej. I to mimo interesujących oryginalnych zwyczajów żywieniowych zachowanych z czasów przedkolonialnych. Jest to znaczący potencjał kulturowy, mogący w przyszłości pobudzić turystykę.