13371 skanuj0087 (31)

Infrastruktura transportowa liniowa

Kluczowym elementem wpływającym na wybór określonej gałęzi transportu jest oferowana prędkość przewozu. W przypadku PKP rozpiętość dopuszczalnych prędkości wynosi od 40 do 160 km/h w zależności od poziomu modernizacji torów. Dominujący udział stanowią tory o dopuszczalnej prędkości z przedziału od 80 do 120 km/h. Zaledwie 4,4% linii kolejowych umożliwia rozwijanie prędkości ponad 160 km/h. Obecnie prowadzone prace modernizacyjne na sieci linii kolejowych umożliwić mają przejazd pociągów z prędkościami przekraczającymi 200 km/h.

Czy wiesz, że...

Najszybszy pociąg Maglev (ang. magnetically levitated) rozwija prędkość 581 km/h. Najkrótsza sieć kolejowa znajduje się w Watykanie - jej długość wynosi zaledwie 862 metry. Wykorzystywana jest tylko do przewozu towarów.

Biorąc pod uwagę przestrzenne rozmieszczenie sieci, można stwierdzić, że jej gęstość w poszczególnych województwach jest w znacznej mierze adekwatna do stanu rozwoju przemysłowego. Skrajne przypadki to 18,9 km linii/km² w województwie śląskim i 3,9 km linii/km² w województwie podlaskim.

Przez terytorium Polski przechodzą linie kolejowe mające znaczenie dla międzynarodowych tranzytów kolejowych. Odcinki te objęte są międzynarodowymi umowami o liniach AGC i AGTC.

•    AGC - Umowa o głównych międzynarodowych liniach kolejowych {European Agreement on Main European RaUways Linę),

•    AGTC - Umowa o ważnych międzynarodowych liniach transportu kombinowanego i obiektach towarzyszących (European Agreement on Important International Combined Transport Lines).

Umowa AGC obejmuje linie E 20, E 30, E 59, E 65 i E 75, które - poza linią E 59 -pokrywają się z paneuropejskimi korytarzami II, III, VI i I. Druga z wymienionych umów dotyczy częściowo tych samych linii, uzupełnionych ponadto szeregiem odcinków istotnych dla ruchu towarowego, a zwłaszcza kombinowanego (linie CE 20, CE 30, CE 59, CE 65). Podstawowe parametry to prędkość w ruchu pasażerskim, co najmniej 160 km/h, a w ruchu towarowym 120 km/h oraz dopuszczalny nacisk na oś nie mniejszy niż 221 kN (22,51).

Drogi wodne śródlądowe

Według Komisji Europejskiej żegluga śródlądowa jest jednym z najbardziej proekologicznych środków transportu, ze względu na małe zużycie energii, niską emisję zanieczyszczeń powietrza i niskie koszty zewnętrzne.

W celu koordynacji działań zmierzających do stworzenia europejskiej sieci śródlądowych dróg wodnych podpisana została Europejska Umowa o Głównych Drogach Wodnych Międzynarodowego Znaczenia (AGN - European Agreement on Main Inland Waterways of International Importance). W ramach przeprowadzonych prac konieczne było ustalenie nowej klasyfikacji dróg, która uwzględniałaby wymagania nowoczesnego taboru i nowoczesnych technologii przewozów. Wyróżnionych zostało 7 klas dróg wodnych; od I do VII. Drogi wodne muszą spełniać wymogi co najmniej IV klasy nawigacyjnej, czyli dostępne dla różnych jednostek pływających z własnym napędem o wymiarach: długość - 85 m, szerokość -

91