14 (3)

Rys. ! .3 Schemat zmodyfikowanego wzmacniacza różnicowego.

W układzie tym, gdy z dużą dokładnością spełnione są warunki, że R, = R,' oraz /i, = A‘j , napięcie wyjściowe wyraża się wzorem :

0' =2

(10)

a wzmocnienie Kr jest nieliniową fankcją rezystancji R3 ponieważ iest ono ustalone przez części napięcia U_W,_T wchodzących do sprzężenie zwrotnego za pomocą dzielnika napięcia złożonego z rezystorów R; i R_;.

Najpopularniejszą strukturą profesjonalnego wzmacniacza pomiarowego jest układ przedstawiony na rys 1.4 .

Napięcie wspólne U_af, po przejściu bez wzmocnienia przez wzmacniacze Wi i W₂, zostaje stłumione w różnicowym wzmacniaczu \V\ wzmacniającym napięcia U₎ i U₇ o wartościach

P] •

■U

rj ,rj

D ~7T '^u D "r ° CH '

o

Rys. 1.4 Schemat klasycznego wzmacniacza pomiarowego.

OD

1 +

A

■V_c-%»V_e+V c

---------(12),

O

Pierwsze składniki w równattiach (11) i (12) reprezentują napięcia doprowadzone do nieodwracających wejść wzmacniaczy W| i W₂. Drugie składniki reprezentują napięcia wywołane napięciami U_c i U_D doprowadzonymi do wejść odwracających wzmacniaczy Wi i W₂. Należy zwrócić uwagę na fikt, że przy dużym wzmocnieniu wzmacniaczy W) i W₂ w otwartej pętli, napięcia na ich wejściach odwracającym i nieodwracającym powinny być sobie równe a wzmacniacze Wi i W₂ wraz z rezystorami odpowiednio R_} i R, oraz R₃ i R_s

przedstawiają sobą inwertory napięć U_c i U_D.

Ostatnie składniki wzorów (11) i (12) reprezentują składową sumacyjną przepuszczoną przez wzmacniacze Wi i W₂ ze współczynnikiem wzmocnienia równym 1. Wyjściowe napięcie U₀ równolegle połączonych nieodwracających wzmacniaczy W| i W₂ stanowi różnica

(13)

u, = u₇-u,.

która po przejściu przez stopień różnicowy przy spełnieniu warunku [2], że R, = R_s daje napięcie wyjściowe wyrażające się wzorem :

U,=

1 +

2^

R3

(Uc~U_D).

--------(14).

7