27337 strona (201)

4.6.1. Zastosowanie

Zdawałoby się, że nie ma praktycznyc h wskazań do es mięśni zdrowych, ponie waż są one zdolne do skurczu naturalnego, który na pewno jest dla nich najlepszy. Jednakże są stany chorobowe i sytuacje w treningu sportowym, w których elektrosty-mulacja mięśni unerwionych prawidłowo znajduje uzasadnienie teoretyczne i praktyczne. Takie uzasadnienie można znaleźć w następujących przypadkach:

1.    Okresowe unieruchomienia kończyn w przebiegu lec zenia narządu ruchu

2.    Zapobieganie zakrzepom zylnym.

3.    Skrzywienia kręgosłupa.

4.    W sporcie jako uzujłelnienie treningu.

Wiadomo, że brak możliwości ruchu prowadzi do prostego zaniku mięśni i do zmian w krążeniu krwi w unieruchomionej części r iała. W tych przypadkach najpro ściej zapobiega się nadmiernym szkodom przez ćwiczenia izometryczne unieruchomionych mięśni, do czego nic potrzeba es. W niektórych przypadkach jednak ćwi czcnia te nie wystarc zają lub nie można ich zastosować i wówczas należy posłużyć, się es. Najodpowiedniejsza jest es pośrednia z pni nerwowych, można stosować lak że es Z mięśniowych punktów motoryc/nyc h. Czasami punkty motoryczne zostają pokryte opatrunkiem unieruc hamiającym. Warto wtedy wyciąć okienko w opatrunku, aby uzyskać dostęp do nich. Okienko powinno być na tyle duże, aby można było kontrolować całą powierzchnię skóry pokrytą elektrodą i zynną. Może to być elektro da punktowa. Elektrodę bierną należy umieścić w miejscu nie objętym opatrunkiem, np. na stopie lub okolicy krzyżowej w przypadku kończyny dolnej. Należy pamiętać, że skóra pod opatrunkiem unieruchamiającym jest wrażliwsza niz skora odkryta. Po budliwość mięśni unieruc hnmionych przez kilka tygodni może być obniżona, a ich skłonność do zmęczenia większa. Najlepiej dobrać parametry es do wymienionych cech mięśnia. Jeśli możliwości w tym zakresie są ogranie zonę, można zastosować prąd ncotaradyczny, o impulsie równym 1 ms i częstości 50 I Iz. Serie impulsów układa się w moduły. W ciągu minuty podaje się od 8 do 30 modułów. Po 2-4 min robi się kilkuminutową przerwę, a następnie powtarza es ponownie.

Przy zagrożeniu zakrzepicą (zakrzepowym zapaleniem żył), np. po c ięższyc h operacjach lub porodach, stosuje się elektrostymulac ję mięśni podudzia. Chodzi o uruchomienie „pompując ego" mechanizmu pracy mięśni. Zaleca się czas impulsu 0,4 ms, częstotliwość JO I Iz. czas zabiegu od 3 do 5 min, powtarzany od I do J razy w ciągu jednej sesji. Zabiegi wykonuje się codziennie.

Wiele wskazuje na to, że na skrzywienie kręgosłupa ma wpływ osłabienie mięśni jk) wypukłej stronie skrzywienia. Dotyczy to najczęściej odcinka piersiowego kręgosłupa. Wzmocnienie tych mięśni przez es wydaje się celowe.

Najlepiej jest, gdy mięśnie wybrane do elektrostymulacji są dostępne do badania przez oglądanie i palpację. Tymczasem większość mięśni odpowiedzialny h za ruchy i pozycje kręgosłupa leży głęboko, c o utrudnia lub uniemożliwia takie badanie. Wtedy ocenę pobudliwości i skutków postępowania trzeba oprzeć na objawach pośrednich. Mięśnie, które znajdą się pod wpływem elektrostymulacji, nawet jeśli nie ulegną skurczowi, zwiększą napięc ie i pobudzą reakc je troficzne. Bardzo ważne |est. aby w polu napięcia elektrycznego nie znalazły się mięśnie, które nadmierną aktywnością nasilają skrzywienie.

Elektrostymulacji poddaje się mięśnie przykręgosłupowe i klatki piersiowej

201