28646 Nowy 1 3

m

Badanie barku

Wstępna ocena ogólna

Przed przystąpieniem do terapii barku konieczna jest wstępna ocena ogólna. Rozpoczyna się ją od dokładnego zbadania wszystkich komponentów kompleksu barkowego, jak i innych fragmentów łańcucha kinematycznego.

Badanie rozpoczyna się od ogólnej oceny ruchów czynnych i biernych.

Badający powinien poszukać ubytku rotacji wewnętrznej w stawie ramiennym (GIRD, glenohumeral internal rotation deficyt).

Ocenia się od tyłu ruchy obydwu łopatek wzdłuż ściany klatki piersiowej. Łopatki powinny się poruszać w sposób płynny i symetryczny. Cechy odstawania łopatek lub ich symetryczność powinny wzbudzać podejrzenie potencjalnego uszkodzenia nerwu (np. neropatii nerwu piersiowego długiego) lub - co zdarza się częściej - osłabienia mięśni stabilizujących łopatkę.

Ważne jest również badanie stawu barkowo-obojczykowego (AC) przez poszukiwanie w tej okolicy tkliwości uciskowej lub zmiany zakresu ruchów, gdyż ten niewielki staw może być źródłem bardzo bolesnych zmian chorobowych.

Ocenę kompleksu barkowego kończy się dokładnym zbadaniem zakresu ruchów (ROM) stawu ramiennego (Gil), jego stabilności i siły mięśniowej.

Po dokładnej ocenie kompleksu barkowego trzeba przejść do badania innych okolic, które uczestniczą w czynnościach wykonywanych nad głową. Należy również odnotować cechy kifozy lub skoliozy, gdyż mogą one mieć związek ze zmianami ruchomości kręgosłupa, jak i z zaburzeniami prawidłowego rytmu pracy łopatek.

Znaczenie wywiadu dla oceny bólu

W trakcie wywiadu należy ocenić czy;

1.    Ból barku jest skutkiem ostrego epizodu urazowego

2.    Ból ma związek z przewlekłym, powtarzającym się przeciążeniem

1