34660 OMiUP t2 Gorski'5

Rys. 7.16. Kierunki charakterystyczne rozkładu sił na płetwie sterowej p — siła nośna płata (siła hydrodynamiczna)

A — punkt przyłożenia siły nośnej (środek napom płata)

Rys. 7.17. Rozkład sił na płetwie steru wychylonego o kąta

v

ona odchylona od tego kierunku wskutek istniejącej lepkości cieczy, w tym wypadku wody zaburtowej.

Przybliżony kierunek działania siły hydrodynamicznej P przedstawiono na rys. 7.16. Siłę tę rozkłada się na dwie składowe:

—    prostopadłą do prędkości przepływu nie zakłóconego (prostopadłą do wzdłużnej osi statku) siłę L^ zwaną siłą nośną (rys. 7.17),

—    równoległą do prędkości przepływu nie zakłóconego (równoległą do osi wzdłużnej statku) siłę R_s, zwaną siłą oporu (rys. 7.17).

Siłę hydrodynamiczną P można również rozłożyć na dwa inne kierunki:

—    kierunek normalny do osi symetrii profilu płetwy sterowej (siła normalna N) (rys. 7.18),

—    kierunek styczny do osi symetrii profilu płetwy sterowej (siła styczna T) (rys. 7.18).

Jak widać na rys. 7.18 wartość siły stycznej T jest znacznie mniejsza od siły normalnej N.

275