34757 skanuj0307 (2)

we są samohamowne. W zależności od przeznaczenia przekładni cecha ta może być traktowana jako zaleta lub wada.

Do wad przekładni ślimakowych zalicza się niedużą ich sprawność, -.rudność uzyskania dużej dokładności wykonania oraz konieczność bardzo dokładnego montażu przekładni w celu uzyskania prawidłowego zazębienia.

Przekładnie ślimakowe walcowe (rys. 11.30u) są stosowane jako przekładnie napędowe i przekładnie podziału. W przekładniach napędowych urządzeń dźwigowych (np. w mechanizmie podnoszenia) stosuje się przekładnie ślimakowe samohamowne, odgrywające również rolę dodatkowego zabezpieczenia przed samoczynnym opadaniem ciężaru. W przekładniach napędów maszynowych jest wymagana możliwie wysoka sprawność, zaleca się więc stosowanie przekładni ślimakowych o większej liczbie zwojów ślimaka, których sprawność jest większa.

Przekładnie podziału stosuje się w urządzeniach, które na ogół nie przenoszą mocy (np. podzielnice) i wówczas o konstrukcji przekładni ślimakowej decydują wymagania dotyczące wartości przełożenia i dokładności podziału.

Przekładnie globoidalne (rys. 11.30Ó) umożliwiają przeniesienie większych obciążeń niż przekładnie ślimakowe walcowe, gdyż w przekładni glo-boidalnej współpracuje jednocześnie więcej zębów. Mimo to nie są one szerzej stosowane, głównie z powodu trudności wykonawczych i montażowych, wywołanych m.in. tym, że kąt pochylenia linii zębów ślimaka globoi-dalnego jest zmienny.

Zarysy zwojów ślimaka. Na rysunku 11.31 a,b podano najczęściej stosowane rodzaje ślimaków walcowych: spiralny i ewolwentowy. Jak wynika z rysunku, kształt zarysu zębów ślimaka rozpatruje się:

•    w przekroju normalnym N — N do linii zęba, w którym określa się zarys współpracy z zębami ślimacznicy; w obu przypadkach jest to zarys wypukły;

•    w przekroju osiowym A — A; w ślimaku spiralnym jest to zarys trapezowy, w ewolwentowym zaś — wypukły;

•    w płaszczyźnie czołowej (na rysunku rzut boczny), w której określa się przebieg zwoju ślimaka i na tej podstawie przyjmuje się nazwę ślimaka. Odmiana uzębienia zależy od sposobu przyłożenia narzędzia (o zarysie

trapezowym) do obrabianego ślimaka i od metody obróbki. Najczęściej stosuje się ślimaki ewolwentowe, które mogą przenosić 2 -f- 3-krotnie większą moc niż ślimaki spiralne.

Parametry przekładni ślimakowych walcowych. Do podstawowych parametrów przekładni ślimakowych zalicza się przełożenie, liczby zębów ślimaka i ślimacznicy oraz sprawność przekładni. Równie istotna jest informacja, czy przekładnia jest samohamowna.

Przełożenie przekładni ślimakowej określa się z zależności

(11.101)

. ₌ «i ₌ £2 «2 Zt

20* 307