39702 skanuj0041

20    ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Tam naukę nam jest wydał,

¹⁰ By braćcu każdy odpuszczał Gniew, mierziączkę i złe sierce,

By nie wszedł w piekielne mieśce.

Wtóre słowo tam przemówił,

Gdy go łotr o łaskę prosił:

¹⁵ „Zaprawdę, toć tobie powiem,

Dzisia będziesz w raju mojem”.

W tern naukę Chrystus nam dał,

By żądny z nas nie rozpaczał,

Ale aby w Bodze dufał,

²⁰ Za swe grzechy pokutował.

Zasmęconą Matkę swoją W trzeciem słowie pocieszył ją,

Miasto siebie Jana jej dał,

Aby ją tamo opatrzał.

²⁵ Nierownoś, Chryste, przemieniał,

Za krolaś jej rybitwa dał,

Miecz boleści ją przenikał,

Jak Symeon prorokował.

Synom i dziewkom przykład dał,

³⁰ Gdy swej matki nie zapomniał,

I. 5 MĘKĘ BOŻĄ SPOMINAJMY

w. 10 braćcu - bratu.

w. 11 mierziączka — obrzydzenie, wstręt.

w. 12 mieśce—miejsce.

w. 19 w Bodze — w Bogu.

w. 26 rybitw—rybak.

w. 28 Symeon - starzec jerozolimski, obecny przy ofiarowaniu Chrystusa w świątyni. Wygłosił wtedy kantyk (pieśń), w którym m.in. prorokował o boleściach Marii: por. Ewangelia św. Łukasza II, 35. w. 29 dziewkom - córkom.

By swą matkę, oćca czcili,

Zawżdy jim dobrze czynili.

W czwartem słowie „pragnę” gdy rzekł, Prosił Oćca za grzeszny wiek,

³⁵ By ludziom niebo otworzył,

Które był Jadam zatworzył.

„Dokonało się” — tam mówił,

Piąte słowo gdy przemówił,

Dokonało się zbawienie,

⁴⁰ Diabła i pi(e)kła zwalczenie.

Szóste słowo z ust wypuścił:

,3oże, czemuś mię opuścił?

Już raczy dać spomożenie,

Nie daj dalej na męczenie”.

⁴⁵ Nam naukę w tem słowie dał,

By się do Boga uciekał

Wszelki człowiek w potrzebach swych,

Nie do czarownic przeklętych.

Gdy nasz Jezus już umierał,

P° Testament tam krasny działał:

Swą duszę Oćcu polecał,

Nikodemowi ciało dał.

Kościoł polecił Piotrowi,

A Matkę swoją Janowi,

w. 36 Jadam - Adam; zatworzyć - zamknąć, w. 50 krasny działał - piękny czynił.

w. 52 Nikodemowi - ukrytemu uczniowi Chrystusa. Po wierszu 62 w rękopisie uwaga w języku łacińskim: „Przykład bardzo straszny. Można śpiewać tę pieśń jak pieśń o św. Mikołaju lub pieśń o dziesięciorgu ‘przykazań, łub jak pieśń o św. Barbarze i na różne inne melodie”.