40270 skanuj0054

31

BROŃ TO NARZĘDZIE LĘKU.

Obrona to początek działań wojennych. Kiedy ktoś zwracał mi uwagę: „Kalie, nie słuchasz", natychmiast jeżyłam sięi odpowi.i dałam: „Oczywiście, że słucham! Jak możesz tak mówić?! Za ko go się uważasz? Słucham!". Nic uświadamiałam sobie, że to ja wywoływałam wojnę, broniąc siebie. I to ja mogłam ją zakon czyć. Nic potrzeba dwóch osób. by zakończyć walkę; wystarczy jedna.

Osobowość nie znosi krytyki i uwielbia porozumienie W gruncie rzeczy dla osobowości miłość jest niczym innym jak porozumieniem. Związek to dwoje ludzi, którzy nawzajem zgadzają się ze swoimi opowieściami. Joli zgadzam się z tobą, kociłaś/. mnie. A w chwili, kiedy się z tobą nic zgadzam, w chwili, wdaję w wątpliwość jedno z twoich -... i m ..m sta ję się twoim wrogiem; w myślach się ze mną rozwodzisz. Następnie zaczynasz szukać wszelkich argumentów, aby udowodnić, że masz rację, i skupiasz się na tym, co jest poza tobą. Kiedy jesteś skupiony na tym, co na zewnątrz, i wierzysz, że twój problem spowodowany jest raczej przez kogoś innego niż przez twoje przywiązanie do opowieści, w którą wierzysz w danej chwili, stajesz się ofiarą samego siebie, a sytuacja wydaje się beznadziejna.

Plartner to twoje lustro. Pominąwszy sposób, w jaki go postrzegasz. on dla ciebie nawet nie istnieje. Jest tym, za kogo go uważasz, a ostatecznie to jesteś ty sam. myślący. To tylko ty. cały czas ty, i w ten sposób pozostajesz ślepy na siebie, czujesz się usprawiedliwiony i zagubiony. Przekonanie, że twój partner jest wszystkim, tylko nie odzwierciedleniem cichic samego, jest bolesne. Kiedy więc dostrzegasz u niego jakiekolwiek niedoskonałości, to możesz być pewien, że są to twoje niedoskonałości.

/ |vwnością jest to niedoskonałość w tw oim sposobie myślenia, ponieważ to ty jesteś osobą, która ją projektuje. Zawsze jesteś ■ ki. za jakich nas uważasz w danym momencie. Nie ma wyjąc-. .tw. Ty jesteś swoim cierpieniem; ty jesteś swoim szczęściem.

Nie ma innego sposobu, by autentycznie połączyć się z part-nem. jak tylko uwolnić się od przekonania, żc potrzebujesz od mego czegoś, czego ci nic daje. Nic ma takiej rzeczy, której ceną jest osoba, którą kochasz. .Mąż nie może nic zrobić, aby |X>-'trzymać cię od kochania go. Jedyny s|x>sób, w jaki możesz go 'tracić, to uwierzyć w to. co myślisz. Stanowisz jedność ze swoim mężem, dopóki nic uwierzysz, że powinien wyglądać w okre-'lor.y sposób, że powinien ci coś dać, że powinien być czymś innym. niż jest. Właśnie w taki sposób się z nim rozwodzisz. Właśnie w tej chwili straciłaś swoje małżeństwo.

Oczywiście, czasami najlepiej jest faktycznie odejść. Jeśli twój • -iąż znęca się nad tobą, zakwestionuj te myśli, które każą ci tkwić przy nim. Gdy zrozumiesz, co jest prawdą, być może okaże się, że jedyny rozsądny wybór to odejść od niego. Możesz ko-chać go całym sercem, ale jednocześnie wiedzieć, że nic powin-ii.is z nim mieszkać. Nie musisz być przestraszona, zgorzkniała lub wściekła, by położyć kres małżeństwu. Lub jeśli nie jesteś gotowa na rozstanie, możesz pozostać w małżeństwie, ale być jed-nocześnie bardziej świadoma tego, jak znęcasz się nad sobą przez to, że pozwalasz jemu znęcać się nad tobą. Przypomina to |\dworko z dużym napisem na bramie: „UWAGA! ZŁY PIES". Jeśli raz wejdziesz r.a to podwórko i zostaniesz pogryziona, po-gryzł cię pies. Jeśli drugi raz wejdziesz na to podwórko i zostaniesz pogryziona, sama się pogryzłaś. Już sama świadomość tego może zmienić wszystko. I\da;ąc w wątpliwość swój umysł, za-v /nieś/ sobie uświadamiać, żc ostatecznie nikt nie może cię zranić - jx>za tobą. Dostrzegasz, żc odpowiedzialność- za twoje szczęście w stu procentach spoczywa na tobie. To bardzo dobra wiadomość.

109