40

76

pozycyjnej przypisuje się odpowiednie współczynniki wagowc p_t [4J. W lak im wypadku sumy ukrywające się pod współczynnikami A,,B|.C|,B2,C2 zawierają iloczyny reprezentujące każdą alp z osobna:

P,«f: P.a.b,; p, »,c,; p.bf; p,b,c,

Rozwiązanie układu dwóch równań (4.8), zwanych normalnymi, wyrażają składowe współrzędnych punktu prawdopodobnego (pozycji cstymowancj), zapisuje się następująco:

A<p

B.-C, ^B -’ „^cj

A,    B,

B,

BiCi-BiC;

A|Bj -Bf

-C,A,

AX

1 K: B,

cos«p A, B,

B, B,

Aa

I ~ B|C|

cosę A,B₂ - Bj

(4.10)

Wartość czynnika - wynika z zamiany występującego w

cos<p

równaniach zboczenia nawigacyjnego Al na różnicę długości geograficznej:

Al = AX cos <p    (4.11)

Obliczona pozycja obserwowana we współrzędnych geograficznych przyjmowana jest jako współrzędne poprawione:

X₀ = X, + AA.

4.4. Obliczenie współrzędnych statku z trzech i większej liczby linii pozycyjnych

Obliczenie pozycji z trzech linii pozycyjnych sposobem graficznym wyjaśnia zawiłości interpretacyjne eliminacji wpływu błędów przypadkowych i systematycznych. Eliminacja wpływu błędów przypadkowych doprowadza do określenia w trójkącie błędu alp punktu Pj (rys. 4.2). natomiast eliminacja błędów systematycznych pozostaje nadal trudna do rozstrzygnięcia. Ekwiwalentne linie pozycyjne wyznaczają punkt P₂ (rys. 4.3), leżący częstokroć poza trójkątem błędu, i wskazują kierunek prawdopodobnego położenia punktu wypadkowego. Prosta P|P₂ wyznacza ten kierunek. Wyznaczenie pozycji prawdopodobnej P₀ uwzględniającej łączny wpływ błędów polega na eksperymentalnym określeniu ze średnich warunków pomiaru właściwego stosunku podziału odcinka PjP₂. Podobne zależności daje się określić analitycznie. Rozpatruje się najczęściej skrajne przypadki dominacji błędu przypadkowego, innym razem przewagi błędu systematycznego, wreszcie łączne uwzględnienie czynników błędu przypadkowego i systematycznego

V) fWj-2,