46073 Obraz0 4

24 I. Instytucje opieki i pomocy społecznej - ogólny model analizy

24 I. Instytucje opieki i pomocy społecznej - ogólny model analizy

formalne reguły działania i obowiązujące prawa na poziomie makro: komu należy się świadczenie; jakie świadczenie; w jakim zakresie; dlaczego;

nieformalne reguły działania na poziomie mikro (personel a recypienci);

praktyczne sposoby realizacji świadczeń; rodzaje świadczeń; źródła finansowania; cele i funkcje świadczeń;

szkolenia zawodowego). One są grupami jednostek ograniczonymi przez wspólny zamiar, żeby osiągnąć cele⁴¹.

Stosownie do tej propozycji definicyjnej za organizacje uważani ośrodki pomocy społecznej, domy pomocy społecznej, ośrodki opiekuńcze itp., tj. sformalizowanych aktorów stosujących w praktyce obowiązujące zasady narzucane przez strukturę instytucjonalną.

Z jednej strony mamy zatem instytucje, które tworzą obszar dla zachowań aktorów na różnych poziomach struktury społecznej (dla polityków podejmujących decyzje o zasadach funkcjonowania opieki i pomocy społecznej, dla personelu ośrodków pomocy społecznej wprowadzających „w życie” owe zasady, dla recypientów korzystających z nich), a z drugiej - mniej lub bardziej sformalizowane organizacje, które w ramach obowiązującej struktury instytucjonalnej próbują osiągać własne cele - zarówno partykularne, jak i wyznaczone w ramach struktury instytucjonalnej. Instytucje, podobnie jak organizacje, tworzą strukturę dla ludzkich interakcji i jednocześnie oddziaływają na siebie wzajemnie. Jeden z problemów analizy instytucjonalnej dotyczy interakcji między instytucjami a organizacjami bowiem zmiany na poziomie instytucjonalnym powinny być przenoszone, chociaż nie zawsze, na poziom organizacyjny, tj. w analizowanym przypadku powinny wymuszać pewne zmiany w metodach działania, stawianych celach, źródłach finansowania, formach realizowanych świadczeń, czy też w strukturze odbiorców świadczeń opieki i pomocy społecznej. Graficznie można to przedstawić następująco:

Poziom instytucjonalny    Poziom organizacyjny

ośrodki pomocy społecznej; domy pomocy społecznej; organizacje pozarządowe;

■u Zob. D.C. North, „Institutions, Institutional Change and Economic Performance”, Cambridge University Press, Cambridge 1990, str. 5. Należy zauważyć jednak, że nie wszyscy instytucjonaliści analitycznie odróżniają instytucje od organizacji. Na przykład O. Wiliamson traktuje organizacje i instytucje jako tożsame. Zob. O. Williamson, „Ekonomiczne instytucje kapitalizmu”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, str. 29.

2.2. „Insi

Przedst ry czna inst w teoretya bestie zcu czynniki w O „zal dodając, ż wyborów \ nioności, i North cje są ksz opcji dosf Inny nią się m kwestiad 1) In operacyj ■.. ...rwa* i ich rezt czy m i a ■ecznych możliwa 2 h jące na historyc eseje <a sensie *

* wybiel j kom redąck W czej ei rzytsJ

n :ca| -i

-¹'

U=c±*.