55959 skanuj0156 (2)

164

Uogólniając przedstawioną powyżej analizę, produkcyjność krańcową możemy zdefiniować następująco: produkcyjnością krańcową czynnika wytwórczego x nazywamy granicę, do której dąży stosunek przyrostu produkcji całkowitej do przyrostu nakładów tegoż czynnika, jeżeli len ostatni dąży do zera,

a wielkość nakładów wszystkich innych czynników pozostaje bez zmiany ,—>■

As

Miarą geometryczną produkcyjności krańcowej jest tg kąta utworzonego przez oś odciętych i półprostą. styczną do krzywej produktu cał kowitego w danym punkcie (rys. 8.5).

f

Nachylenie tej stycznej do krzywej produktu całkowitego mierzy produkcyjność krańcową w punkcie Cj.

C;C

KC

Produkcyjność krańcowa czynników zmiennych (czynnika zmiennego) rośnie do punktu B_x, w którym następuje przegięcie krzywej produkcji (tg kąta rośnie). W punkcie Bi produkcyjność krańcowa osiąga swe maksimum; od punktu IiI do D, produkcyjność krańcowa maleje (tg kąta maleje - patrz rys. S.5).

Rys. 8.5. Krzywa produkcyjności krańcowej czynników wytwórczych

W granicach tzw. realnego odcinka krzywej produkcji produkcyjność krańcowa czynnika wytwórczego x maleje wraz ze zwiększeniem nakładu tego