61056 IMG�80

,_ePowania w trybie przyspieszonym. Zgodnie z treścią art. 247 § 1 k.p.k. jJJJtor może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby jSzanej, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie stawi się ona na Ufanie w celu przeprowadzenia czynności procesowej, w inny bezprawny sposób będzie utrudniała przeprowadzenie tej czynności albo, jeżeli zachodzi i|_raeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego. W tym celu wolno zarządzić przeszukanie.

Przede wszystkim należy odnieść się ogólnie, niezależnie od kodeksowych przesłanek poszczególnych, skarżonych czynności, do głównej kwestii z treści środka zaskarżenia, a mianowicie - do istnienia lub nieistnienia prawdopodobieństwa popełnienia przez Marka Andrzeja Falentę jakiegokolwiek czynu zabronionego. Mianowicie, ogląd zgromadzonego do tej poty w niniejszej sprawie materiału dowodowego, zarówno - na datę przedmiotowego zatrzymania, jak i - na chwilę obecną, pozwala postawić wniosek, że istnieje nie tylko prawdopodobieństwo, ale nawet - duże prawdopodobieństwo (termin charakterystyczny dla środków zapobiegawczych), iż Marek Andrzej Fałenta dopuścił się popełniania zarzucanego mu przestępstwa z art. 267 § 3 i 4 k.k. wzw.z art. 11 § 2 k.k. O rzeczonym prawdopodobieństwie świadczą dowody przedstawione na ówczesny czas przez prokurator, a między innymi - dwa z nich (najpierw pojawił się jednak jeden), które posiadają cechy racjonalności i pomiędzy sobą • spójności, co przyczynia się do pozytywnej oceny ich wiarygodności, zaś do chwili obecnej nie pojawiły się inne dowody przeciwne, na podstawie których w sposob racjonalny można byłoby kwestionować te poprzednie. Ponadto na dzień dzisiejszy ujawniono dwa kolejne dowody, potwierdzające wskazane powyżej prawdopodobieństwo, o których to dowodach wspomina prokurator w treści swojego pisma z 9 lipca 2014 roku (data wpływu). Jak z tego wynika, na dzień zatrzymania i przeszukań spełniona była nawet ogólna przesłanka z art. 249 § 1 k.p.k. do stosowania środków zapobiegawczych.

Analizując teraz poszczególne, kwestionowane okoliczności należy stwierdzić, że słusznie wskazuje skarżący, iż w treści art. 247 § 1 k.p.k. ustawodawca nie wskazuje przesłanki, którą należałoby uznać za ogólną podstawę zatrzymania, czyli - odnoszącej się do czynu zabronionego, tak, jak na przykład - w treści art. 244 § 1 k.p.k., który ma zastosowanie do zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji. Ten brak tej przesłanki ogólnej jest przedmiotem dyskusji nie tylko w piśmiennictwie. Z pewnością jednak, nawet stosując analogicznie przesłankę ogólną z treści tego ostatniego przepisu, zaistniało na datę kwestionowanych czynności uzasadnione przypuszczenie, że Marek Andrzej Falenta popełnił przestępstwo, bowiem, jak to wykazano powyżej, było wtedy tego nawet duże prawdopodobieństwo, nie tylko - przypuszczenie.

Dalej, rozpatrując przesłanki szczególne z art. 247 § 1 k.p.k. i analogicznie - jak chce tego obrońca - z art. 244 § 1 k.p.k., należy wskazać między innymi na dwie z nich ówcześnie istniejące, czyli: potrzebę niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego (art. 247 § 1 k.p.k.) oraz konieczność zabezpieczenia materiału dowodowego przed jego ukryciem lub