78431 skanuj0057

.

VI. ULTRADŹWIĘKI

Ultradźwięki są to drgania mechaniczne o częstotliwości wyższej 20 000 Hz. Podczas ich aplikacji przez tkanki nic przechodzi jakikolwiek prąd elektryczny. Ultradźwięki są więc rodzajem mechanoterapii. W fizykoterapii zazwyczaj stosowana jest częstotliwość od 0,8 do 3 Ml Iz. Działanie biologiczne ultradźwięków opiera się na zmianach miejscowych (pierwotnych) i ogólnych (wtórnych).

Zmiany miejscowe występują w miejscu i w momencie nadżwiękawiania. Są to:

-    zmiany mechaniczne, spowodowane różnicą ciśnień w przebiegu podłużnej fali ultradźwiękowej. Zmiany te określa się także jako mikromasaż.

-    zmiany termiczne, powstające w wyniku wytworzonego w tkankach ciepła. Najsilniejszemu przegrzaniu ulega tkanka nerwowa, następnie mięśniowa, a najsłabiej tłuszczowa. Największe przegrzanie występuje w pobliżu powierzchni granicznych dwóch różnych tkanek np. mięśniowej i kostnej.

-    zmiany fizykochemiczne, polegające na wpływie ultradźwięków na koloidy tkankowe.

Zmiany ogólne powstają w momencie nadżwiękawiania korzeni, splotów czy zwojów nerwowych wywołując na drodze odruchowej reakcje w narządach objętych procesem chorobowym. Dochodzi także do stymulacji układu współ-czulnego.

Ultradźwięki wykazują następujące działanie terapeutyczne:

-    działanie przeciwbólowe,

-    działanie przeciwzapalne,

-    przyspieszenie przepływu limfy w naczyniach limfatycznych i zwiększenie procesów wchłaniania,

-    wytworzenie w tkankach ciepła i stanu przekrwienia czynnego,

-    zmniejszenie napięcia mięśni,

-    hamowanie układu współczulnego,

-    zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknianych mięśniach i torebkach stawowych,

-    przyspieszenie gojenia się ran (zarówno tkanek miękkich jak i tkanki kostnej).