7 (200)

6.2.7. Płytki wzorcowe opisano w ćwiczeniu nr 2

6.3. Przebieg pomiarów

Wykonać pomiary przedmiotów wskazanych przez prowadzącego ćwiczenie zgodnie ze schematami pomiarowymi. Przeprowadzić niezbędne obliczenia wyników oraz analizę błędów.

^    6.3.1. Pomiar kata klina za pomocą liniału sinusowego

Położyć klin 5 na liniał sinusowy 1, który jest ustawiony na płycie pomiarowej (rys. 6.13) (3).

Rys. 13. Schemat pomiaru    Rys. 14. Schemat do wyznaczania

poprawki

Dobrać wysokość N płytek wzorcowych 2 tak, aby powierzchnia górna klina była równoległa do płyty mierniczej. Sprawdza się to czujnikiem 3, umieszczonym na statywie 4. Statyw wraz z czujnikiem należy przesuwać

wzdłuż klina i jednocześnie odczytywać wskazanie czujnika O, i 0₂ Należy dobrać stos płytek wzorcowych taki, aby różnica wskazań O, i 0₂ była minimalna. Przeprowadzić to drogą prób. Trudno jest dobrać stos płytek wzorcowych, aby różnica wskazań czujnika była równa zero. W tym celu można dopuścić do pewnej wartości W (rys.6.14), którą należy dodać algebraicznie do obliczonego kąta a. Poprawkę P należy obliczyć ze wzoru:

W

P- — 3438    [min]    (6.5.)

gdzie:

W = 0-1-02    [mm]

I - odległość w mm między skrajnymi położeniami czujnika.

Znak poprawki P zależy od znaku różnicy wskazań czujnika W. Jeżeli W > 0. to P < O i odwrotnie, jeżeli W < O to P > 0. Wyniki zapisać w tabeli pomiarów. Różnicę wskazań czujnika uwzględnić w postaci poprawki wysokości stosu płytek wzorcowych P_N (stosuje się to w dokładnych pomiarach).

n i rN sma =-— L	(6.6)
. n + pn a -arcsm- L	(6.7)
	(6.8)
gdzie: AW = ±0,03 mm; Al = ±0,10 mm; AL =	±0,002 mm.

Niedokładność pomiaru obliczyć różniczkując wzór (6.7).

Aa = ±

da

ĆN

|AN|

da

dP_N

da

3L

M

-7-