81035 strona (271)

Prmiwwska^anid

Istnieją liczne przeciwwskazań id do stosowania UD. Można je podzielić na ogólne i miejscowe.

Przeciwwskazania ogólne to: stany gorączkowe, ciąża, wiek poniżej 21 lat (ze względu na niezakończony rozwój kości), skazy krwotoczne, < horoba nowotworowa w stanie czynnym, zmiany ogólne i lokalne po radioterapii, niewydolność krążenia, niewydolność nerek, choroby umysłowe i stany chorobowe przebiegające z wyni szczcnicm ustroju.

Przec iwwskazania miejscowe to: ostre miejscowe procesy zapalne, przewlekłe zapalenia swoiste, rozrusznik serca, okolice |>odstawy czaszki i górnych kręgów szyj nyeh (bliskość rdzenia przedłużonego), gonady, otwarte owrzodzenia (niektóre mogą być poddane zabiegom w kąpieli wodnej).

Ponieważ niepodobna wymienić wszystkich wskazań i przeciwwskazań oraz niuansów dawkowania, które ponadto nic są do końca obiektywnie ustalone, w poszc ze-gólnych przypadkach musi decydować rozsądek, wiedza i sumienność terapeuty.

5.9. Pneumoterapia

Pneumoterapia to postępowanie lecznicze polegające na oddziaływaniu podwyższonym lub obniżonym ciśnieniem powietrza na system oddechowy, a przez to na cały organizm człowieka.

Człowiek żyje w biosferze w ściśle określonym przedziale ciśnienia powietrza atmosferycznego. Wynosi ono od 950 do 1050 hP, czyli około I atm. Takie ciśnienie jest niezbędne do prawidłowego oddychania zewnętrznego i komórkowego oraz utrzymania parcjalnego ciśnienia gazów zawartych w powietrzu, szczególnie tlenu.

Nadmierne ciśnienie powietrza atmosferycznego nazywa się hiperbarią. Wystę pu|e w czasie pracy w kesonach służących do prac jxxlwndnyc:h, w których woda jest usunięta przez powietrze wtłoczone do kesonu pod podwyższonym ciśnieniem. W kesonach dopuszcza się pracę do ciśnienia 3,3 atm. Hipcrbarii podlegają nurkowie. |uż na głębokości jednego metra odczuwa się trudności w r>ddychaniu / powodu ciśnienia wywieranego przez wodę na klatkę piersiową (wówczas gdy człowiek oddycha powietrzem atmosferycznym).

Niedostateczne ciśnienie atmosferyczne nazywa się hipobaiią. Występuje wraz ze zwiększaniem się wysokości n.p.m. Do wysokości około J 000 m n.p.m. nie od czuwa się dolegliwości spowodowanej obniżającym się ciśnieniem. Powyżej 7 000 m oddychanie bez wspomagania tlenem jest niewystarczające, powoduje hi-poksję. Lotnicy i alpiniści muszą liczyć się z hipobarią.

Powolne, w ciągu kilku tygodni, obniżanie {.Lśnienia atmosfery< zriego powoduje [u/yslosowanie, głównie przez zwiększenie liczby czerwonych ciałek krwi i zmiany hemodynamiczne. Dzięki temu można przebywać nawet na wysokości 6 000 m bez aparatu tlenowego.

Organizm ma znaczne możliwości adaptacji do hipobarii. Mniejsze i słabiej zba dane są możliwości przystosowania do hipcrbarii.

271