83797 Obraz7 (11)

111

103

IK I

■1 Miedza" ,    1

^0vvi2e^S

f.^sP°sob_u^

zainter_L.

? ^Zajwteresow₁ iczby odbion 'cę- W ten 'tu, oddziałuje ;niu pewnej boh-_?, konkretnego polityk' i amerykańskiej tzących działam ki ozwojem marketingc; lin naukowych, poją: samodzielnej katp ile reklama jest tjm: ładnie wszystko,c : public relations mat Enstitute of Public t

co robisz, mówisz, w ana, która troszczy 2 oraz wpływ na

w stawianych przK est zabieganie oto ny był pozytyw! s oby takich zacho izacji celów firm) odbywa się na róż-y stawiane przed lizacji, instytucji, dę zakrojona jest '■ O reputację fir-y obraz powiało-|zecb ńinkcjonu-1dstawą jest wy-aua, w drugim

Ś

Psychologiczna problematyka maski

i trzecim wystarczą publikacje w prasie lokalnej, ulotki, czy rozpowszechnienie wśród miejscowej społeczności informacji o sponsorowaniu miejscowej drużyny sportowej. Niezależnie od zakresu i sposobów realizacji celów, działania public relations polegają przede wszystkim na upowszechnianiu takich informacji o firmie (organizacji, instytucji, osobie), które składałyby się na jej pozytywny wizerunek. W dotyczących public relations publikacjach podkreśla się, że rozpowszechnione informacje nigdy nie są nieprawdziwe. Nie mogą takie być — fałsz prędzej czy później zostanie odkryty i, w dłuższej perspektywie czasowej, przyniesie rezultaty negatywne. Kreowany w działaniach public relations wizerunek firmy powinien odnosić się do dotyczących firmy faktów, tak jak w koncepcji Junga funkcjonalna persona odnosi się do psychicznej rzeczywistości osoby. Kształtowanie pozytywnego obrazu przedsiębiorstwa polega na umiejętnym eksponowaniu korzystnych z punktu widzenia jego wizerunku, zawsze prawdziwych informacji i ukrywaniu takich dotyczących przedsiębiorstwa faktów, które mogłyby zaburzyć społeczną akceptację jego działalności.

0 ile teoria public relations nie dopuszcza formowania wizerunku firmy na podstawie informacji nieprawdziwych, o tyle obserwacje konkretnych działań ujawniają rozbieżności pomiędzy postulatami a praktyką. Public relations, podobnie jak reklama, wykorzystuje wiedzę dotyczącą człowieka jako osoby, członka grup społecznych, żyjącego w określonej kulturze i poddanego oddziaływaniom środków przekazu. Zgodnie z przyjętym na gruncie marketingu założeniem, dotycząca człowieka wiedza umożliwia kształtowanie takiego obrazu firmy, który przyczyni się do wytworzenia u pewnej liczby osób postaw skłaniających je do podjęcia aktywności korzystnych z punktu widzenia celów firmy. W przypadku, w którym przedsiębiorstwo liczy na osiągnięcie w krótkim czasie maksymalnych zysków, pokusa wykorzystania dostępnej wiedzy z zakresu marketingu oraz informacji opisujących funkcjonowanie człowieka może przeważyć nad długofalowym planowaniem. Przestaje wówczas obowiązywać analogia pomiędzy kreowanym obrazem przedsiębiorstwa a personą. Wizerunek firmy staje się porównywalny do fałszującej rzeczywistość maski — na dłuższy dystans niefunkcjonalnej, jednak przydatnej dla realizacji celów doraźnych. Niebezpieczeństwo przedstawionej sytuacji w szczególny sposób dotyczy promocji polityków i partii politycznych. System wyborczy stwarza pole do nadużyć w formowanych w działaniach public relations wizerunkach polityków i grupujących ich organizacji. Wybór konkretnych polityków jest kwestią jednorazowej, długo niepodlegającej weryfikacji, decyzji wyborców. Może to być przyczyną podjęcia decyzji o kształtowaniu takiego wizerunku osoby polityka, który uwzględnia wyłącznie jeden cel — wygranie wyborów.

W konsekwencji przemian zachodzących w sferze politycznej marketing - w tym dziedzina reklamy i public relations — stał się również filarem działalności publicznej. Dokonujące się w ciągu kilkudziesięciu ostatnich lat modyfikacje politycznego obszaru funkcjonowania społecznego doprowadziły do sytuacji, w której liczba osób chętnych do pełnienia urzę-