87602 skanowanie0211

WIECZÓR CZERWCOWY

0    wczesnym, wielkim, złotym księżycu — biała ćma Nad wonną macierzanką cicho w zmierzchu pląsa. W otchłani nieba wieczorna zorza jeszcze trwa

1    dzienny upał bujną rosą się otrząsa.

Sennym oczom jeszcze się zieleni posęp drzew —

I blady lazur gwiazd nie wypromienił jeszcze. Oparem się rozciąga słodki znużenia kieff,

A po liścianych harfach rozbiegły się dreszcze.

Cytrynowe irysy kołysze z cicha staw,

Z wód miedzi chór się żab odzywa dziwnie miękki — Jak gdyby ich kapeli z balkonu, blady Graff „Allegro sostenato!...” błysnął, iskrą ręki.

BRAMA NIEBIESKA

Byłem w polu —

Rwałem chabry z żyta I z kąkolu

Śród dwóch ścian zboża Zielonych, rozfalonych,

Jak morskie przestworza, —

Mleczami zlotolita Szła ścieżką.

,,Tędy — tędy —

Do raju, gdzie szczęście mieszka...” Huczał wicher młody.

Biegi znad wielkiej wody —

Gnat dżdże na kłosy, na pędy — Niewypierzone.

Dzwonił na ich ciemnej rzęsie A każda diamentami w słońcu trzęsie. Gnał szare chmurki ozłocone Przez widnokrąg deszczowy, bury,

I przez lazury, u góry.

Wtem... Gdzież jestem?... gdzie?

O Raju!... Czy to już pobliża twe?

423