94287001 djvu

650 J. ROTHFELD

a zwłaszcza na podeszwach i na tylnej stronie uda i podudzia odczuwanie różnicy ciężarów jest znacznie gorsze.

Jeżeli na skórę działa szereg po sobie następujących podniet uciskających, to musi między jednym bodźcem a drugim upłynąć 1/400 — 1/600 sekundy, aby każda z podniet wywołała osobne wrażenie ucisku. Jeżeli przyłożymy palec do szybko wirującego koła zębatego, to mamy wrażenie gładkiego ciała; przy zmniejszonej ilości obrotów czujemy dotvk każdego zęba oddzielnie. Pojedyncze części skóry okazują jednak pod tym względem dość znaczne ró

żnice; jeżeli przyłożymy do skóry szereg stroików o różnej ilości drgnień na sekundę (od 13 do 1000) to nie w każdem miejscu skóry każdy stroik wywoła wrażenie drgania. Tak n. p. skóra na grzbietnej stronie ramienia nie odczuwa już drgań stroika o 92 do 480 drgnieniach, na grzbiecie o 92 do 375, a na końcach palców znika to uczucie dopiero przy stroiku o 800 do 1000 drgnieniach na sekundę.

Czucie umiejscowienia

Jeżeli zadrażnimy w któremkolwiek miejscu skórę, to możemy bez posługiwania się wzrokiem podać miejsce, w którem zadziałała podnieta; tę własność nazywam czuciem umiejscowienia Sposób badania tego czucia jest prosty; badanemu osobnikowi zasłania się oczy i poleca, aby z chwilą kiedy uezuje dotknięcie na skórze, wskazał miejsce, w którem dotyk odczuwu. Drugi sposób polega na tern, że dotykamy skórę tępymi końcami cyrkla zaopatrzonego w podziałkę, na której można odczytać odległość końców (Aesthesiometer Webera, ryc. 237. Badana osoba ma podać, czy uczuła jeden czy dwa dotknięcia. Zdolność umiejscowię-