Astrofotografia (40)

44 Astpofotografia

Rys. 27. Zależność pola widzenia od ogniskowej obiektywu.

Należy pamiętać, że pole widziane przez wizjer w aparacie to na ogól 90% fotografowanego pola.

Bardzo istotną cechą obiektywu jest jego światłosiła, czyli stosunek ogniskowej do średnicy wiązki wchodzącej do obiektywu (źrenica wejściowa). Im ta liczba jest mniejsza, tym obiektyw jest „jaśniejszy". Stosowane w większości obiektywów światłosily to 2: 2.8: 4: 5,6; 8, Światłosily obiektywów zmiennoogniskowych są na ogól mniejsze niż obiektywów stałoogniskowych. „Jasne" zoomy są również dostępne na rynku, lecz bardzo drogie. Do fotografowania gwiazd lub mgławic powinniśmy użyć obiektywu o światłosile nie mniejszej niż 4 (najlepiej 2 lub 2.8). Niestety, duża część światłosilnych (światłosiła 1.8: 2: 2.8) obiektywów wykazuje dość znaczną komę. uniemożliwiającą uzyskiwanie przyzwoitych rezultatów przy pełnym otworze względnym obiektywu (pełny otwór względny obiektywu równy jest światłosile obiektywu). Mowa tu głównie o rosyjskich obiektywach, w których w celu wyeliminowania komy należy zmniejszyć otwór względny obiektywu o jedną lub dwie liczby przesłony. Otwór względny obiektywu to stosunek jedności do liczby otrzymanej przez podzielenie ogniskowej przez średnicę źrenicy wejściowej. Liczby przesłony podane są na oprawie obiektywu obok pierścienia do nastaw iania przesłony. Liczby te są tak dobrane, aby każdy kolejny otwór względny (odpowiadający danej liczbie) był mniejszy od poprzedniego o pierwiastek kwadratowy z 2 (w przybliżeniu). Stosuje się następujący' ciąg liczb przesłony: 1: 1.4; 2: 2.8:4; 5.6:8; 11; 16; 22; 32.

zwierciadło    zwierciadło    menisk

sferyczne    wtórne

Rys. 28. Schemat obiektywu MTO 1000.