broszura sanitariuszka NSZ 3

3. Ubiór pielęgni arki.

" czaSi o precy pielęgniarka po’7inna być ubrana skr oni.:, mieć nr. sobie biały fartuch,' nn. głowie zi.£ czepek lub chusteczkę. Kie nałoży nosić pierś • cioitków, lub innych ozdób. Pielęgniarka powinna zawsze parnieoać o zasadach czystości, nie nosić dłu-;ich pazokci, zawsze myć ręce po ukończeniu jakie-, okclwi.-.- zabiegu przy chory*. Po ujściu od jhorego zakaźnej. po inna, prócz omycia rąx, każdcraźowo .płukać o j- z rozfc-./nów de*-/nf akcyjnych..

iJal-.ż byc za-roze ostrożną i do. ć również o bez— pieczeńr :o własnego zdrowia.

■' . uJ3t T/ac j r ohcre^o,.

Do na, ażnlejszyęn obowiązków pić ęgniarki, lub osoby ; fnlęgnująoej, ngjąży umieję na obserwacja chorego, przez oiągłą weyczncść'z nory-' pielę^niar-ka połnaje Jogo cnafakter, u■■••nofiobo enie i sposób zachowania się Jego /narLi „rota przytomności, .bredzenie, podniecenie lub szał i t.Q./. Jozatyr., obserwując urzebieg samej choroby/ pielęgniarka może zauważyć wystąpienie objawów chorobowych, dotychczas niedostrzeganych, jak nagłe ^,-ystąpienie dreszczów;' pocenie się,' czkawka, nudncści, wymioty, biegunka,

’ zdęcle brzucha, zatrzymanie lub częste odda~anie moczu, ;r- • -lenia, drgawki, na~,łe bóle, silny kaszek, duszność i t.p. '.Tażniejsze swe obserwacje pielęgniarka notuje i podaj * do wiadomości lekarzy dyżurnego .

Iszalkie -ydzieliny i wydaliny chorego muszą być 'zebrane do specjalnego i uczynią i pokazane przy wizycie lakarzo-i.

Dobra obsor ncja i pielęgnąćjjc chorego przyczynia ii i często do -yzdro-denia, natomiast z' -- - może-przy obserwacji chorego pielęgniarka musi umieć mierzyć ciepłotą ciała, liczyć tętno i liczbę oddechów.

C i p ł c t ę olała mierzymy zapomocą ciepłomierza rtęciowego Celsjusza. Przed założeniem ciepło-fliierza należy dokładnie obejrzeć pachę i Trytrzoć Ją na-suche ręcznikiem. W razie zauważenia stanu zapal-nego skóry w pasze, -kładsmy ciepłomierz pod drugą pachę. Przed włożeniom ciepłomierz '-strząsamy tale, by słupek rtęci s padł poniż :j 35 stopni,' następnie po -/tarciu części rtęciowej ciepłomiorza ncikieir . ur.oczon;-m    spirytus3 , kładźmy rtęciowy koniec jo

go pod pachę tak, by smykał się z skórą, Pąką cho-.re^o- układamy tak, 'aby i mię •' oża?c na bocznej stronie kla£ki. piersiowej, rzodrrmię natomiast napo-'prz-k. Ci. płonrierz musi pozost. w ać poci paohą około XP -- 15 minut. Po "j^rjęciu ci-płomiorza odczytujemy na podziałeś wysokość ciepłoty ciała i notujemy ją ' na karcie gorączkowej lub na arkuszu z ykł igo pa- • ** pióru, zaznaczają? dzień i godzinę mierzenia.

Mierzenie ciopło^ty ciała -po-Inno się odby- r.ć raną w godz .• ipiędzy 7-ó, w połuanie między 1-2 i "ie-cz-./ęom między “5-7. 1’yników mierz .nia nie nal-źy podawać choremu'do'wiadomości, a nawet wynik niekiedy -ukryć przed chorym wrażliwym lub imaginacyjnyra.

Tętn-:    oblicza.. ;- w sposób następujący:    -yszu •

kujemy tętnicę sprychową, łażącą po stronie zewnętrznej przedramienia trż nad stawem nadgarstkowym, następnie ustawiamy 4 palce pr-jroj ręki wzdłuż prze-tiegr. tętnicy i obliczamy liozbę uderzeń na 1 min.

El dokładności należy tętno obliczać dwukrotnie i t»o obliczeniu zapisać na karcie.

7/ warunkach prawidłowych i w stanie spokoju tętno u człowieka dorosłego ynosi mniej więcej od 72-80 uderzeń na minutę.

Przy obliczaniu liczby uderz m należy również