CCI20111111206

Buduje się także indukcyjne piece laboratoryjne o dużych częstotliwościach i mocach do 40 kW oraz przemysłowe o mniejszych częstotliwościach i o mocach od 100 do 1000 kW.

Obok pieców indukcyjnych w przemyśle znalazły zastosowanie nagrzewnice indukcyjne. Rozróżnia się dwa rodzaje nagrzewania indukcyjnego — skrośne i powierzchniowe.

Nagrzewanie skrośne ma na celu szybkie rozgrzewanie przedmiotów najczęściej w kształcie pierścieniowym. Przedmiot, który ma być nagrzany, nasadza się na owiniętym azbestem rdzeniu stalowym, stanowiącym zamknięty obwód magnetyczny, w_vktó-

Rys. 18-7. Schemat pieca indukcyjnego

Rys. 18-8. Nagrzewanie powierzchni walca prądem szybkozmiennym

rym wzbudza się zmienny strumień magnetyczny o częstotliwości przemysłowej albo odpowiednio wielkiej częstotliwości. Przedmioty o innych kształtach nagrzewa się przez umieszczenie ich w szczelinie obwodu magnetycznego.

Do nagrzewania powierzchniowego stosuje się nagrzewnice zwojnicowe bezrdzeniowe, w których zmienne pole magnetyczne wytwarza się za pośrednictwem prądów o odpowiednio wielkiej częstotliwości.

Nagrzewanie powierzchniowe znalazło zastosowanie do hartowania i utwardzania powierzchni przedmiotów stalowych. Przedmiot hartowany, np. walec stalowy, umieszcza się wewnątrz cewki (rys. 18-8), w której zwojach wykonanych z rurki miedzianej płynie prąd szybkozmienny o częstotliwości dochodzącej do 10⁶ Hz.

We wszystkich rodzajach nagrzewania indukcyjnego wykorzystano zjawisko prądów wirowych indukujących się w masie nagrzewanego metalu. Stosowanie prądów wielkiej częstotliwości wywołuje nagrzewanie się powierzchniowe przedmiotów metalowych, a to na skutek zjawiska naskórków ości, powodującego zwiększenie gęstości prądów wirowych w częściach przedmiotów bliższych powierzchni, jak np. w podanym na rys. 18-8 przykładzie nagrzewania walca stalowego.

18.6. Nagrzewanie pojemnościowe i promiennikowe oraz inne sposoby wykorzystania grzejnictwa elektrycznego

Nagrzewania dielektryków za pomocą prądów szybkozmien-nych dokonuje się umieszczając je w polu elektrycznym. Nagrzewany dielektryk stanowi w tym przypadku składową część kondensatora (rys. 18-9), do którego okładzin doprowadza się napięcie szybkozmienne o częstotliwości 5 • 10⁶ do 30 • 10⁶ Hz. Pod działaniem szybkozmiennego pola elektrycznego w drobinach dielektryku zachodzą drgania ładunków elektrycznych w^ywołujące nagrzewanie całej masy dielektryku. Tego rodzaju nagrzewanie jest również znane pod nazwą grzejnictwa pojemnościowego, które znalazło zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu. Tak więc w przemyśle drzewnym stosuje się grzejnietwo pojemnościowe do suszenia drewna i przy wyrobie sklejek; w przemyśle chemicznym przy fabrykacji elementów z mas plastycznych oraz przy suszeniu półfabrykatów; w przemyśle gumowym przy wulkanizacji, w przemyśle spożywczym przy sporządzaniu konserw, suszeniu jarzyn, grzybów itp.

Stosowanie grzejnictwa pojemnościowego przyspiesza i upraszcza procesy produkcyjne, zwiększa wydajność i obniża koszty produkcji.

Obecnie coraz częściej stosuje się tzw. nagrzewanie promiennikowe do suszenia przedmiotów np. lakierowanych. Nagrzewanie to polega na wykorzystaniu promieniowania podczerwonego, wytwarzanego w promiennikach, które pod względem zasady działania i kształtu podobne są do żarówek (rys. 18—10). Mają one również żarnik, ale nagrzewający się do temperatury niższej niż w żarówkach, przez to promiennik wysyła więcej promieniowania podczerwonego. Pojedyncze promienniki wykonuje się o mocy 250 W.

Suszenie przedmiotów (przeważnie powłok lakierowanych) dokonuje się za pomocą specjalnych urządzeń promiennikowych —

413