10049 skanuj0252

Rozdział 2

46

M. Marchesnay, według którego „Strategia jest to całość złożona z refleksji, decyzji i działań mających na celu określenie celów ogólnych, następnie zadań, dokonanie wyboru środków realizacji celów, a w konsekwencji podjęcie i wykonanie określonej działalności, kontrolowanie osiągnięć związanych z jej wykonaniem i realizacją celów”¹³.

Kanadyjski teoretyk zarządzania H. Mintzberg definiuje pojęcie strategii za pomocą 5P¹⁴:

-    P - jak plan lub rodzaj działania świadomie zamierzonego,

-    P-jak pattern (czyli model) lub rodzaj działania ustrukturalizowanego i sformalizowanego,

-    P - jak ploy (sterowanie) lub działanie prowadzące do realizacji konkretnego zamierzonego celu,

-    P—jak position (sytuacja, pozycja) lub poszukiwanie korzystnego położenia w otoczeniu, aby w sposób ciągły sprostać konkurencji,

-    P-jak perspective (perspektywa) lub postrzeganie miejsca (pozycji) w przyszłości.

Wyróżnione pięć P są ze sobą wzajemnie powiązane i odzwierciedlają w różnej postaci działania strategiczne, zgodnie z decyzjami tych, którzy je podejmują. Podkreśla to silną wzajemną więź między myśleniem strategicznym i działaniem strategicznym. Z kolei S. Sudoł przyjmuje, że „... Strategia jest to koncepcja działania w dłuższym horyzoncie czasu, biorąca pod uwagę zmiany w otoczeniu, a także przewidywane zmiany wewnętrzne w zasobach i warunkach działania przedsiębiorstwa”¹⁵.

Wynika z tego, że nie można jednoznacznie zdefiniować strategii, chociaż poszczególni autorzy próbują znaleźć jakiś merytoryczny wyróżnik (koncepcje działania, pozycja w otoczeniu, interakcja itp.). Samo pojęcie i fakt posiadania przez podmiot gospodarczy strategii budzi pozytywne skojarzenia, stąd wiele formułowanych programów często jest określanych mianem strategicznych. W gospodarce rynkowej i występującej w niej konkurencji planowanie długookresowe upowszechniło się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i zaczęło nabierać charakteru strategicznego. W tej sytuacji nie można jedynie prawidłowo formułować celów, ale trzeba zapewnić ich realizację, przedstawiając odpowiednie programy, które pozwolą skutecznie rywalizować z konkurentami. Tego rodzaju programy nazywa się strategiami. Cecha strategiczności (strategiczny wymiar) właściwa jest planom, programom i działaniom o charakterze długofalowym, których skutki są trudne do odwrócenia, a zasięg ich oddziaływania jest szeroki¹⁶.

¹³    M. Marchesnay, op. cit., s. 33.

¹⁴    M. Marchesnay, op. cit., s. 13.

¹⁵    S. Sudoł, op. cit., s. 241.

¹⁶    Por. B. Gliński, B.R. Kuc, P. Szczcpankowski, Zarządzanie strategiczne. Geneza, rozwój, priorytety, Wyd. Key Text, Warszawa 1996, s. 95.

Strategią można więca Klawego programu rozmd Zbędny do utrzymania a z konkurentami.

W różnych definicjami maików¹⁷:

—    zagadnienie celowy zad ogniskuje się na forma resowania są kwestie q

—    kwestia planu, stratega rzystania zasobów wl

—    płaszczyzna otoczeafl Ił go celem jest podmea ► okresie w relacji do fal

—    problematyka i zakres nlne (produktowe, tea lizania podmiotami m W teorii przedsiębkrs

aych relacji między stnm przedsiębiorstwa, jak i i Hibiemy złożone, niemi widłowych rozwiązań m Formułując strategię pa kcz jednego z wielu ma warunkach.

2L2. Główne szkoły

W bogatej literaturze mę o różnych szkoładfl Wynika to z faktu, że i śoiać na wiele sposobni rożnych podejść metodl dotyczą trzech wymian ciężkości strategii¹⁸. J I Pierwszy aspekt w> n jest efektem uwzględnij

r⁷ Por. M. Marchesnay. I K Krupski, op. ciL, s. 8.

= ^a K. Obłój, Strategia om