23 (683)

MIOLOGIA 17

Ryc. 34. Mięsień mostkowo-obojczyko-wo-sutkowy (m. sternocleido-mastoideus).

Wizualizacja topograficzna

Mięsień len (1) przyczepia się dystalnie na powierzchni tylnej stawu mostkowo-obojczykowego, zachodząc na przylegle części obojczyka i rękojeści mostka. Jego przyczep bliższy znajduje się na brzegu dolnym trzonu kości gnykowej, w pobliżu linii pośrodkowej. Oba parzyste mięśnie mostkowo--obojczykowo-sutkowe kierują się ukośnie ku górze i lekko do wewnątrz (przyśrodkowo).

Ryc. 35. Brzusiec mięśnia mostkowo-gny-kowego (m. sternohyoideus)

Na rycinie obok palec badającego wyodrębnia mięsień moslkowo-gnykowy (1) z masy mięśnia most-kowo-obojczykowo-sutkowego (2).

Uwaga: Nie u wszystkich osób powyższe masy mięśniowe dają się łatwo zidentyfikować.

Ryc. 36. Masa mięśniowa brzuśca górnego mięśnia topatkowo-gnykowego {m. omohyoideus, venter superior)

Mięsień ten (1), kierujący się nieco ukośnie ku dołowi I na zewnątrz, przebiega wzdłuż brzegu bocznego mięśnia mostkowo-gnykowego (2) (patrz też ryc. 35). a następnie przechodzi w brzusiec dolny (lub tylny) (patrz ryc. 28) za pośrednictwem ścięgna zwanego pośrednim. Ścięgno to. przebiegające na głębokości żyły szyjnej wewnętrznej, wyznacza zmianę kierunku mięśnia. Brzusiec dolny kończy się na powierzchni przedniej trzonu łopatki, w pobliżu brzegu górnego i wewnętrznie w stosunku do wcięcia łopatki (incisura scapulae).

Uwaga: Skurcz mięśnia topatkowo-gnykowego ma przypuszczalnie wpływ na przepływ krwi w żyle szyjnej wewnętrznej (v. jugularis interna).