263 (12)

14 Żegluga w warunkach zakłóceń zewnętrznych 263

Inny. niżej podany wzór empiryczny nie ma ograniczeń co do wielkości kąta dryfu i może być stosowany bez ograniczeń:

14 Żegluga w warunkach zakłóceń zewnętrznych 263

sina = k

^FA

0.5

• y ■ sin z/

l°]

(14.3)

gdzie:

a - dryf statku [°],

k współczynnik dla statków handlowych równy 0.045,

F_p przekrój bocznej powierzchni nawiewu [nr],

F„. - przekrój bocznej powierzchni zanurzonej części kadłuba [nr], z/ - kąt kursowy nawiewu wiatru [°].

Rys. 14.8. Wzdłużne powierzchnie przekroju kadłuba

Wartości i F_w zmieniają się w zależności od stanu załadowania i zanurzenia statku oraz. przegłębienia. Wzór jest uproszczony, gdyż przy kątach natarcia różnych od 90°-270°, zmienia się wielkość powierzchni nawiewu.

Zależność dryfu statku a od kąta kursowego nawiewu wiatru ilustruje rysunek I4.9.

V„ [m/s]

180

Rys. 14.9. Wykres poprawek na dryf w funkcji kąta kursowego dla zmiennych wartości prędkości wiatru, przy ustalonej prędkości statku i stanu załadowania: V$ = const, Fp/Fw = const

q I*l