291 (10)

Równanie (15.13) w uproszczeniu można przedstawić następująco:

05.14)

Współrzędne pozycji obserwowanej otrzymuje się, zgodnie z wzorem (15.7), przez dodanie przyrostów

V>. = <p, + A<pĄ • ż. - ki+Al. i

Jeżeli ostatnie równania rozwinie się w szereg Taylora względem pozycji zliczonej, to uzyska się następujące wyrażenie:

^AX- ^(I5I5)

d<p_g    ÓA,

Prostszą postacią tego wyrażenia jest znane już równanie linii pozycyjnej, mianowicie

	a - A<p + b • AX «
gdzie:	-Ł- d<pM	(15.17)
	b-*-. 0A,	(15.18)
	/= -/(<?«. żt).	(15.19)
Dla dwóch ciał niebieskich dany jest następujący układ

dwóch równań:

(15.16)

(15.20)

a_x • A<p + bj • AX = /1, a₂ • A<p + b₂ - AX ** l₂.

Rozwiązując układ tych równań za pomocą wyznaczników, otrzymuje się

Aip

Aa

u, • b₂-a₂ ■ b, h-a,-l, •a, a, • b₂-a₂ • b,

mśknm

(15.2!)

%

Rys. 15.15. Algorytm obliczeń współrzędnych pozycji obserwowanej z dwóch dał niebieskich zmierzonych jednocześnie

Na rysunku 15.15 przedstawiono algorytm obliczeń współrzędnych pozycji obserwowanej z dwóch ciał niebieskich zmierzonych jednocześnie. Praktycznie do elektronicznej maszyny cyfrowej wczytuje się następujące dane dla obu gwiazd:

1) pozycję zliczoną dla momentu obserwacji jednoczesnej;

291