30

3. Uwagi redakcyjne¹⁴

Na koniec jeszcze uwagi dotyczące rozwiązań redakcyjnych. Są to sprawy drobne, ale bardzo licznie występujące (zwłaszcza w aparacie krytycznym), dlatego tak ważne jest stosowanie przyjętych reguł na jak najwcześniejszym etapie poczynań edytora, co pozwoli uniknąć przeróbek podczas opracowania redakcyjnego, a tym samym - znacząco usprawnić ten proces, co oznacza również jego skrócenie.

Punktem odniesienia dla edytorów przygotowujących kolejne tomy edycji są te już wydane: III, VII, X.

Każdy kolejny tom należy opatrzyć Wykazem skrótów, które znajdują się w tymże tomie. Część tych skrótów jest tożsama z wprowadzonymi w tomach już wydanych, a jeśli w przygotowywanym tomie zajdzie potrzeba użycia jeszcze innych skrótów, wówczas należy je utworzyć posiłkując się zasadami sformułowanymi we fragmencie 14 niniejszej Instrukcji. Stosujemy też skróty ogólnie przyjęte, ale tych nie umieszczamy w Wykazie, np. art. (artykuł), cyt. (cytat), egz. (egzemplarz), fr. (francuski; skracamy też nazwy innych języków), przyp. (przypis), ser. (seria), t. (tom).

Przypisy od edytora mają mieć numerację ciągłą w całym aparacie krytycznym danego tomu, niezależnie od tego, ile utworów się w nim znajduje (a więc numeracja przypisów nie od 1 w obrębie każdego z komentowanych utworów).

W opisach bibliograficznych przywoływanych pozycji (wyjąwszy te, które są sygnowane skrótami umieszczonymi w Wykazie skrótów) stosuje się system kropkowy.

I tak, najprostszy opis - książki jednego autora - powinien mieć postać:

a) K. Trybuś: Epopeja w twórczości Cypriana Norwida. Wrocław 1993 s. 68-70.

b) opis publikacji znajdującej się w pracy zbiorowej:

¹⁴ Tę część Instrukcji zredagowała Anna Dobak.