30 (410)

30 CZĘŚCI LAMP ELEKTRONOWYCH ZE SZKŁA

stępują w niewielkich ilościach. Często dla uproszczenia zamiast mówić np. szkło sodowo-krzemowe mówimy szkło sodowe.

Dokładne określenie rodzaju szkła wymaga sprecyzowania jego składu chemicznego. Skład chemiczny różnych gatunków szkła przeznaczonych do tego samego celu może różnić się w małych granicach w zależności od producenta.

Szkła dzielimy ogólnie na dwie grupy: szkła miękkie i szkła twarde.

Przy podziale tym uwzględnia się zazwyczaj różnice we współczynnikach rozszerzalności liniowej oraz różnice w charakterystycznych temperaturach. Orientacyjne granice podziału szkła pod względem „twardości” podano w tabl. 2-2.

Tablica 2-2

Podział szkła pod względem „twardości"

Gatunek szkła	a 1/°C	Temperatura odprężania¹) °C	Temperatura mięknienia (Tm)¹) °C
Miękkie	(60-rTOO) ■ 10~⁷	425-^550	600-^750
Twarde	(30-^50 • 10-⁷	500-r600	700^800
Kwarcowe	6H-7	800-H1000	1400-^1550

•) Wartości orientacyjne.

Szkło miękkie stosowane w technologii lamp elektronowych dzieli się na szkło ołowiowe i sodowe.

Szkło twarde obejmuje przede wszystkim szkło boro-krzemowe. Należą do nich między innymi tzw. szkło wtopieniowe, jak np. molibdenowe, fernico (zwane również kowarowym) oraz wolframowe.

Podział szkła wtopieniowego przeprowadzony jest z punktu widzenia dopasowania współczynników rozszerzalności do odpowiednich metali użytych do wykonania przepustów.

Do wyrobu baniek elektronowych lamp odbiorczych i małych lamp nadawczych stosuje się najczęściej szkło sodowe (tabl. 2-3). Nóżki lamp typu spłaszczowego jak również talerzyki z wprasowanymi przepustami miedziopłaszczowymi lub ferrochromowymi wykonuje się z dopasowanego pod względem współczynnika rozszerzalności szkła ołowiowego (tabl. 2-3). Przepusty molibdenowe wtapia się w szkło molibdenowe (tabl. 2-4), z którego wykonuje się równocześnie bańki lamp nadaw-