31 (92)

414

9. WAŁY MASZYNOWE KSZTAŁTOWE

Obliczoną wartość jednostkowego kąta skręcenia należy uznać za niezadowalającą, gdyż nie spełnia ona założeń wstępnych:    =

= 0,01817 rad/m > <p'_dop = 0,004 rad/m.

Zwiększenie sztywności wału na skręcanie można uzyskać przez:

—    zwiększenie średnic na długości l_s wału obciążonego momentem skręcającym,

zweryfikowanie założeń w odniesieniu do wielkości momentu skręcającego,

—    zmianę materiału, z którego jest wykonany wał (zwiększenie modułu sprężystości postaciowej G).

Po uwzględnieniu pierwszej z wymienionych możliwości, przyjmujemy zweryfikowany kształt wału (rys. 9.18b). Obliczamy ponownie kąt skręcenia dla nowych wartości J_Qi

400 • 10⁸    / 0.03    0,03    0,034    0,006

^V " 8,1 • 10⁴ ■ 10⁶ ^89,830 ⁺ 127,23 ⁺ 175,24 ⁺ 310,63⁺

0,04

* = =

127,23, ip 5,419 • 10^-4

= 5,419 • lO^-4 rad

0.14

= 0,003871

Otrzymana wartość spełnia warunek założeń wstępnych ip’ = 0,008871 rad/m < <p'_dop = 0,004 rad/m

LITERATURA

9.1.    Borusie.wicz W.: Naukowe podstawy projektowania układów konstrukcyjnych. Warszawa-Kraków, PWN 1989.

9.2.    Budzoń P._t Oleksiak Z.: Zbiór zadań z podstaw konstrukcji i eksploatacji maszyn. Kraków, Wyd. AGH 1990.

9.3.    Ćwiczenia z podstaw konstrukcji maszyn. Poradnik. Red. Z. Lawrow-ski. Wrocław, Polit. Wrocław. 1973.

9.4.    Dąbrowski Z., Maksymiuk M.: Wały i osie. Warszawa, PWN 1984.

9.5.    Dyląg Z._f Jakubowicz AOrłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. Wyd. 3. T. 1. Warszawa, WNT 2003.

9.6.    Kurmaz L. W., Kurmaz O. L.\ Projektowanie węzłów i części maszyn. Kielce, Wyd. Polit. Świętokrzyskiej 2003.

9.7.    Podstawy konstrukcji maszyn. Wyd. 3. T. 2. Red. M. Dietrich. Warszawa, WNT 2003.