33 (24)

Okres od 1« VI 1&75 r. (kiedy rozchodai sił? sejm atęiycki) aż. do 12 XI)

197S i*. ^w — to faza kandydatury biernej, kiedy to na warszawskim sejmie elekcyjnym prymas Jan Uchański ogłasza nielegalnie króLcm polskim Maksymiliana TT. Tymczasem kontrhabsburBka szlachta w Polsce woli dziedziczkę tronu, Annę Jagiellonkę, i pragnie na małżonka przeznaczyć jej wojewodę siedmiogrodzkiego, Stefana Batorego. Początkowo polscy sprzymierzeńcy Rozmberka uważali za pewien sukces niezdecydowany wynik sejmu stężycktego. Roftmberk jednak widział w tym swoje wielkie niepowodzenie, upadek politycznych planów i koncepcji. Toteż w obecnej sytuacji nie można było odwlekać w nieskończoność nicprzyjęcia Rudolfa na tron czeski. Zwróciłoby to uwagę cesarza na Rożmberka, a nawet i na czeskie państwo stanowe! Rożmberk ściągnąłby na siebie gniew cesarski i represje. Był za mądry no to. aby wysoką stawkę o koronę polską przemienić w grę jeszcze ryzykowniejszą, w grę o swoje życie⁴¹. Dlatego pali teraz listy i inne dowody pisemne. Posłowie z Trcboni już nie jadą do Polski. A gdy Maksymilian II zaaprobuje ustnie czeską konfesję, która zaręcza Czechom określoną swobodę religijną, i gdy na skutek tego niekatolicka większość sejmu czeskiego (na której opierał się Rożm-berk i która poprzednio była przeciwna obiorowi Rudolfa na króla czeskiego) zaprzestaje swego oporu, Wilćmowi z Roźmberka nie pozostaje nie innego, jak bronić w Czechach tego, co jeszcze da się obronić.

Stany czeskie, zmęczone długimi obradami, obwołują w końcu Rudolfa królem w dniu 6 IX 1575 r.⁴² Uroczysta koronacja ma się odbyć 22 IX 1575 r. Roźmberk swym postępowaniem naruszył zasadnicze umowy z polskimi sprzymierzeńcami i mimo źe w oczach cesarskich wykazał