3 (1005)

Podstawą leczenia farmakologicznego jest stosowanie soli kwasu salicylowego (Polopiryna. Asprocol. Calcipiryna). Salicylany działają przeciwgorączkowe. przeciwbólowo i przeciwzapalnie, pobudzają korę nadnerczy do produkcji glukokortykoidów. zmniejszają przepuszczalność naczyń krwionośnych i hydrofilność koloidów tkanki łącznej (działanie przeciw-obrzękowe). hamują fibrynolizę i agregację płytek krwi. Wywierają one wpływ przeciwreumatyczny po osiągnięciu we krwi stężenia ok. 2.22 mmol/1 (40 mg%). Wymaga to stosowania dużych dawek — u dorosłych do 16 g na dobę, w dawkach podzielonych po 1—2 g. Te duże dawki powodują niemiłe objawy uboczne: szum w uszach, zawroty głowy, nudności i wymioty, co często zmusza do przerwania leczenia lub zmniejszenia dawkowania. Salicylany wywierają też niekorzystny wpływ na błonę śluzową żołądka, mogą powodować krwawienia z żołądka lub zaostrzyć chorobę wrzodową. Przy dłuższym stosowaniu znacznych dawek może też dojść do kwasicy metabolicznej, co szczególnie często obserwuje się u dzieci. Mimo tych niepożądanych objawów ubocznych salicylany są od wielu lat niemal swoistym lekiem w chorobie reumatycznej.

W przypadkach o szczególnie burzliwym przebiegu, zwłaszcza ze strony narządu krążenia, stosuje się także kortykosteroidy (Encorton. Hydrocor-tison. Polcortolon).

Zawsze w- ostrym okresie choroby podaje się pemcylmę w dawce dziennej ok. 1 200000 j. Takie leczenie powinno się prowadzić aż do ustąpienia ostrych objawów zapalnych w stawach i w układzie krążenia. Następnie stopniowo zmniejsza się dawkę salicylanów, a w miejsce penicyliny prokainow-ęj podaje penicylinę benzatynową o przedłużonym działaniu (Debecylina) w dawce 1200000 j. co 2 tygodnie. Leczenie preparatem Debecylina prowadzi się przez niemal 2 lata od ustąpienia ostrych objawów.

Dolegliwości stawowe z reguły znikają bez śladu. Mimo to po kilku latach, na skutek zaziębienia lub zakażenia paciorkowcowego, może dojść do nowego ostrego rzutu choroby reumatycznej. Leczy się go wedhig takich samych zasad co rzut pierwszy.

Już w czasie pierwszego rzutu choroby powinno się ustalić obecność przewlekłych ognisk zapalnych i wyleczyć je bądź usunąć. Dotyczy to przede wszystkim zapalenia migdałków i zmian zapalnych okołozębo-wych. Usunięcie zębów lub korzeni oraz zmienionych zapalnie migdałków (tonsilektomia) ułatwia wyleczenie zakażenia paciorkowcowego i zapobiega nawrotom choroby reumatycznej.

174