44 (233)

44 Załącznik 5 do PN-90/B-032W

ZAŁĄCZNIK 5

BELKI PODSUWNICOWE

A

Ni

Śf*

+

1.    Przedmiot

a)    Przedmiotem niniejszego Załącznika są zasady obliczania i projektowania torów jezdnych dźwignic, w szczególności belek podsuwnicowyeh suwnic pomostowych — natorowych i podwieszonych.

b)    Poniższe postanowienia stanowią uzupełnienie ogólnie obowiązujących zasad i przepisów' podanych w normie.

2.    Obciążenia

a)    Przy wymiarowaniu torów jezdnych (oraz ich konstrukcji wsporczych) należy uwzględniać:

—    obciążenia związane z eksploatacją dźwignic,

—    inne obciążenia bezpośrednie (stałe i zmienne),

—    oddziaływania wewnętrzne (pośrednie) wynikające zc współpracy belki z konstrukcją wsporczą.

b)    Obciążenia związane z eksploatacją dźwignic (technologiczne i inne) należy ustalać na podstawie charakterystyki dźwignicy — zgodnie z PN-86/B-02005.

c)    Obciążenie technologiczne pomostów remontowych i chodników należy przyjmować odpowiednio do wymagań szczegółowych, lecz nic mniejsze niż 1,5 kN/m .

d)    Jako obciążenie wielokrotnie zmienne torów'jezdnych przyjmuje się obciążenia technologiczne od dźwignic (ruchowe); w przypadku dźwignic natorowych i podwieszonych — wyłącznie siły pionowe, natomiast w przypadku suwnic wspornikowych — siły pionowe i/lub poziome.

e)    Obciążenie wyjątkowe (siłę uderzenia o odbój H.j) przyjmuje wg danych producenta suwnicy lub ustala indywidualnie wg wzoru

Hu = sfm Va c>' IN]    (Z5-1)

gdzie: m — masa (kg) przypadająca na odbój, wyznaczona z uwzględnieniem niesymetrycznego położenia środka masy względem odbojów; przy sztywnym podwieszeniu ładunku uwzględnia się całą masę ruchomą, natomiast przy podwieszeniu wiotkim — wyłącznie masę suwnicy; v_u — prędkość uderzenia [m/s], którą przyjmuje się w granicach od 0,5 -4- 1,0 nominalnej prędkości jazdy suwnicy, zależnie od systemu hamowania — patrz PN-86/ M-06514 — p. 4.3.1;

c — sztywność sprowadzona [N/m]: c ~ — lĄl/ci + 1/c:), gdzie Ci, Ci — stałe sprężynowe [N/m] zderzaka suwnicy i odboju; w przypadku tzw. odboju twardego: C = C}.

3.    Ugięcia i przemieszczenia graniczne

Jeżeli specjalne wymagania nie stanowią inaczej, to wartości graniczne ugięć i przemieszczeń należy przyjmować, jak następuje:

a)    ugięcia pionowe belek podsuwnicowyeh (o rozpiętości 1):

1/400 — przy suwnicach o napędzie ręcznym i wciągnikach jed noszy nowych,

1/500 — przy suwnicach o udźwigu do 50 Mg,

1/000 — przy suwnicach o udźwigu ponad 50 Mg;

b)    ugięcia poziome belek podsuwnicowyeh (między podporami):

1/600 — przy suwnicach natorowych o napędzie ręcznym oraz przy dźwignicach podwieszonych,

1/1000 — w' pozostałych przypadkach;

c)    przemieszczenia poziome podpór belek podsuwnico-wych (na poziomie jezdni);

—    w kierunku poprzecznym do osi belki:

h/500 — w estakadach oraz w budynkach przy obudowie wrażliwej na pękanie,

h/300 — w budynkach przy obudowie niewrażliwej na pękanie,

przy czym w obu przypadkach wzajemne przemieszczenie podpór (zmiana prześwitu torów) nie powinno przekraczać 20 mm;

—    w kierunku podłużnym: /t/1000,

gdzie h — poziom jezdni względem podstawy podpory (słupa).

4. Nośność belek (statyczna)

4.1.    Uwaga ogólna

Przy wymiarowaniu belek, oprócz warunków sztywności (p. 3) i trwałości (p. 5) obowiązują podane w' normie (patrz rozdziały 4 i 6) ogólne i lokalne warunki nośności elementów i połączeń, przy czym w' obliczeniach nic uwzględnia się nadkrytycznej i plastycznej rezerwy nośności.

4.2.    Belki suwnic natorowych

a)    Belki suwnic natorowych można obliczać przy założeniu, że oddziaływania poziome suwnic (//j i // ₍) są przenoszone bez. skręcania przez pas górny belki lub tężnik podłużny (z udziałem pasa górnego).

b)    Jeżeli połączenie szyny z belką (patrz 6.3d) obliczono na działanie sił rozwarstwiających, to przy wyznaczaniu cech geometrycznych przekroju belki można uwzględniać przekrój szyny, zredukowany odpowiednio o 25% wysokości główki szyny lub wysokości szyny prostokątnej.

c)    W przypadku belek dwuteowych (rys. Z5-1), z pasem ściskanym o przekroju co najwyżej klasy 3, sprawdzenie nośności (stateczności ogólnej) można przeprowadzać wg wzorów:

—    naprężenia w pasie górnym (1)

(Z5-2)

Mr

(Z5-3)