48 p1

KOMENTARZ

Idź do braci moich i powiedz im...”

(Jan, 20,17b)

OSOBISTE ŚWIADECTWO I PODZIĘKOWANIA

Jestem niezwykle wdzięczna, że mogę opowiedzieć o tym, jak praniczne uzdrawianie uczyniło realnym i pogłębiło moje doświadczenie obietnicy Jezusa: „Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (Jan, 10,10b). Tak, obietnica ta spełniła się na moich oczach. Jestem wdzięczna za to, że dane mi było osobiście doświadczyć prawdy słów Jezusa:

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten także dokonywać będzie uczynków, które ja czynię, i większe nad te czynić v będzie...” (Jan, 14,12)

„Idźcie i oznajmijcie ..., co słyszycie i widzicie: Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest ewangelia. A błogosławiony jest ten, kto się mną nie zgorszy”

(Mat., 11,4-6)

Całe życie Jezusa na Ziemi było ciągłym i ufnym zaproszeniem do coraz pełniejszego otwarcia się na miłość naszego Ojca, który ukochał nas nad życie i do którego ciągle zmierzamy w naszym ziemskim żywocie. Zaburzenia fizyczne, emocjonalne i duchowe ograniczają, a nawet całkowicie przecinają swobodny obieg boskiego życia w nas samych. Doświadczenia emocjonalne i duchowe wpływają też znacznie na nasz stan fizyczny, a nawet go determinują.

Studiując Pismo Święte nie sposób nie zauważyć, że fizyczne uzdrowienia dokonywane przez Jezusa prawie zawsze wiązały się (lub były poprzedzone) uzdrowieniem ludzkiego wnętrza.

Zanim zajęłam się uzdrawianiem pranicznym, wiele czasu poświęcałam na modlitwy za zdrowie społeczeństw i poszczególnych ludzi. Od końca lat sześćdziesiątych do sierpnia 1989 r. aktywnie działałam w katolickim ruchu charyzmatycznym, zarówno na Filipinach, jak i we wschodniej Afryce (służyłam w Kenii w latach 1980—1988),

Bardzo często spotykałam się z kobietami i mężczyznami, starymi i młodymi, którzy prosili Boga o uzdrowienie, integrację wewnętrzną i wyższy cel w życiu. Czułam się bardzo uprzywilejowana, że mogłam obserwować i doświadczać uzdrawiającej i integrującej obecności Boga, płynącej przeze mnie do moich braci i sióstr. Byłam kanałem przepływu Ojcowskiej miłości i współczucia. Odczuwałam swoją zni-komość, przepełniała mnie pokora, a jednocześnie zachwycenie i zadziwienie!

Kiedy wróciłam do domu z Afryki w sierpniu 1988 r. przywitało mnie wiele sióstr. Już na wstępie gorąco namawiały mnie, abym wzięła udział w kursie uzdrawiania pranicznego, który miał się odbyć w naszej siedzibie w następnym tygodniu. Na moje naiwne pytanie o to, czym jest uzdrawianie praniczne, moje towarzyszki odpowiedziały z uśmiechem, że chociaż jeszcze o nim nie słyszałam, to przez wszystkie lata faktycznie je stosowałam, choć w sposób nie usystematyzowany.

Praniczne uzdrawianie i psychoterapia praniczna pozwoliły mi lepiej zobaczyć, poczuć i dotknąć to, w co zawsze wierzyłam — że każdy człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Przepływa przez nas Jego życie, będąc zaproszeniem do wykonywania uczynków, które On czynił, a nawet jeszcze większych, które nam przyrzekł, jeśli w Niego uwierzymy!

Ewangelia o możliwości pełniejszego, bogatszego i zdrowszego życia jest nadal głoszona wśród ludzi ubogich, prostych i czystego serca, którzy szczerze otwierają się na pomoc Boga przychodzącą do nich w postaci pranicznego uzdrawiania i psychoterapii pranicznej.

Praniczne uzdrawianie i psychoterapia praniczna nie tylko nie zachwiały moją wiarą, ale dzięki nim mogłam głębiej zrozumieć i docenić Pismo Święte, a szczególnie słowa i czyny Jezusa, największego z Uzdrowicieli. Pomogły mi pełniej doświadczyć potęgi Miłości: „Zdołaliście pojąć..., jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębo-

95