520 521 (2)

10. BADANIE WZMACNIACZY 10.1. BADANIA PODSTAWOWE

Po wykonaniu lub po naprawie wzmacniacza poddaje się go sprawdzeniu oraz różnym badaniom w celu przekonania się, czy jego parametry techniczne odpowiadają wymaganiom. Podstawowe etapy sprawdzania oraz podstawowe badania są następujące:

1.    Zewnętrzny przegląd konstrukcji i montażu.

2.    Sprawdzenie prawidłowości montażu.

3.    Sprawdzenie warunków pracy oraz elementów wzmacnia-iących.

4.    Zdjęcie charakterystyk częstotliwościowej, fazowej i amplitudowej.

5.    Pomiar zniekształceń przejściowych.

6.    Pomiar współczynnika zawartości harmonicznych.

Sprawdzenie wzmacniacza rozpoczyna się od oględzin zewnętrznych, stanu wykończenia, lakieru, następnie sprawdza się jakość wykonania montażu, lutowań, pewność umocowania elementów.

Prawidłowość montażu oraz zdolność do pracy elementów układu sprawdza się zazwyczaj za pomocą omomierza wskazówkowego prądu stałego, za pomocą którego sprawdza się połączenia montażowe wzmacniacza oraz ich zgodność ze schematem, kartą napięć i oporności.

Warunki pracy obwodów elementów wzmacniających sprawdza się zazwyczaj za pomocą przenośnego miernika uniwersalnego (testera) dołączonego do sprawdzanego obwodu. Jeżeli we wzmacniaczu znajdują się wlutowane elementy wzmacniające, to sprawdzanie natężenia prądu przeprowadza się metodą pośrednią, za pomocą spadku napięcia na dowolnej oporności czynnej obwodu, a to w tym celu, aby nie odlutowywać elementów wzmacniających.

10.2. ZDJĘCIE CHARAKTERYSTYK CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ, FAZOWEJ I AMPLITUDOWEJ

Charakterystyka częstotliwościowa jest jednym z najważniejszych parametrów wzmacniacza sygnałów harmonicznych i dlatego z reguły jest kontrolowana. Charakterystykę częstotliwościową zdejmuje się niekiedy również we wzmacniaczach sygnałów impulsowych, na przykład podczas opracowywania i sprawdzania takich wzmacniaczy ze sprzężeniem zwrotnym. W celu zapewnienia prawidłowości zdjęcia charakterystyki częstotliwościowej warunki pracy wzmacniacza powinny być możliwie najbardziej zbliżone do warunków roboczych. Oporność źródła sygnałów oraz oporność obciążenia powinny być takie same, jak w warunkach roboczych; dla wzmacniacza zasilanego przez niesymetryczne źródło sygnału, obciążonego niesymetrycznie, układ sprawdzający powinien być również niesymetryczny, dla wzmacniacza symetrycznego — symetryczny.

Układ blokowy prostego układu stosowanego do zdejmowania charakterystyki częstotliwościowej wzmacniacza jest przedstawiony na rys. 10-1. Tutaj C — generator sinusoidalnych drgań elektrycznych z zakresem częstotliwości, w którym badany jest

Rys. 10-1. Układ do odtwarzania charakterystyki częstotliwościowej wzmacniacza

wzmacniacz. Częstotliwość oraz napięcie wyjściowe takiego wzmacniacza można zmieniać w sposób ciągły. Napięcie na wyjściu generatora, doprowadzane do wejścia badanego wzmacniacza W jest mierzone za pomocą woltomierza prądu zmiennego Wl, który charakteryzuje się odpowiednią czułością oraz zakresem częstotliwościowym. Często ten woltomierz znajduje się w generatorze. W celu otrzymania prawidłowych wyników pomiarowych oporność wyjściowa generatora powinna być dużo mniejsza niż oporność źródła sygnału, które zasila wzmacniacz.

W celu stworzenia warunków roboczych do obwodu wejściowego wzmacniacza włącza się oporność równoważącą źródło sygnału ft₄, a niekiedy również równoważną pojemność źródła C„ jeżeli jest to konieczne. Wyjście wzmacniacza zostaje obciążone opornością równoważną, na którą składa się oporność czynna R_c lub pojemność C₀ albo też jedno i drugie, w zależności od obciążenia rzeczywistego. Równolegle do obciążenia zastępczego włącza się woltomierz V2, mierzący napięcie wyjściowe wzmacnia-

521