56 (236)

MIOLOGIA 51

Również i to badanie rozpoczyna się od umiejscowienia dolnych wtókien mięśnia czworobocznego (ryc. 60), po czym należy ustawić łopatkę badanego w obrocie zewnętrznym. Odsłania to mięsień równo-legloboczny większy, który na tym poziomie leży bezpośrednio pod mięśniem czworobocznym. Badanie palpacyjne dotyczy okolicy między kręgosłupem piersiowym a brzegiem przyśrodkowym topatki, Uwaga: Poszukiwany mięsień rozpoczyna się na pięciu pierwszych kręgach piersiowych, a kończy na brzegu przyśrodkowym łopatki w odcinku poniżej jej grzebienia.

Ryc. 64. Mięsień równoległoboczny większy (m. rhomboideus major)

Ryc. 63. Mięsień najszerszy grzbietu (m. latissimus dorsi).

Część górna na poziomie kręgosłupa piersiowego

Technika stosowana do uwidocznienia wtókien dolnych mięśnia czworobocznego (1) jest opisana przy rycinie 60. Po jego umiejscowieniu badający musi już tylko przesunąć kilka palców poniżej najbardziej dystalnej partii tych wtókien. aby wymacać górne włókna mięśnia najszerszego grzbietu na poziomie kręgosłupa piersiowego.

Ryc. 65. Warstwa mięśni zębatych tylnych: górnego (m. serratus posterior superior) i dolnego (m. serratus posterior interior)

Oba te mięśnie są spłaszczone, w kształcie czworobocznym i połączone między sobą rozcięgnem pośrednim Rozciągają się one od linii wyrostków kolczystych C7-L3 do kątów wszystkich żeber (patrz ryc. 29) nieco bocznie w stosunku do tych kątów. Na rycinie obok, przy odsuniętej łopatce (1), palec badającego wskazuje „punkt dostępu'' (w gtębi kąta tylnego żeber [2]) do warstwy mięśni zębatych, do której dociera się poprzez włókna mięśnia najszerszego grzbietu i ześlizgując palce poniżej mięśnia czworobocznego (3).