60 (83)

ROLEWSKI

Ej, kapryśnica moja pani.

Do Jerzego, odchodząc Niech pan się nigdy nie żeni z malarką.

JERZY

Zasadniczo - w ogóle nie ma sensu.

ROLEWSKI

Widziałeś pan coś podobnego?

JERZY

Owszem, owszem, panie sędzio dobrodzieju.

JULIA

Dwa tuziny igieł.

ROLEWSKI

Różowej... i różowej także?

JULIA    |

Cynamonowej, perlistej, gwoździkowej, czarnej, białej, tabaczkowej.

ROLEWSKI

I różowej. Różowej także.

Do Jerzego

Panie, ciężka służba!

Znika.

Julia i Jerzy

Julia pada na fotel. Śmieje się. Milknie. Splecione ręce kładzie pod głowę. Przechyla się w tył. Powieki zwarte

JERZY

smutna ironia

W marzeniach... w marzeniach?

JULIA

W tej chwili niczego nie pragnę.

JERZY

Tylko?...

JULIA

Dajcie mi teraz wieniec róż i puchar wina. Evoe! Drgnęła, wyprężyła się, opada w tył

JERZY

He, he, he. 1 tego wesołego stroju niewinnej bachantki chcesz pani pożyczyć od Aleksandra greckiego, najpoczciwszego filistra pod słońcem.

JULU zerwała się

Panie! Ib mój narzeczony!

JERZY

Pani narzeczony?! On - tak. Ale ty - nie jesteś jego narzeczoną.

JULIA

Dość, przez Boga żywego - dosyć. Więc co ja mam robić? Sprawia wam przyjemność to komicznie rozpaczliwe plątanie się w sieci? Ja chcę, ja pragnę wydobyć się, ale jestem sama jedna - przeciw ranie wszyscy i wszystko. Czy ty o tym wiesz, że on mi pozwoli malować?

JERZY

A-a?! „Pozwoli"? Proszę! Dziwnie dobry człowiek. Według mnie to jest profanacja sztuki - pozwolić malować swojej haremowęj damie.

JULIA

Przestań! Znieważasz mnie pan!

JERZY

Nie, nie, nie! Przebacz. Ja nie wiem, co mówię. Nie chodzi teraz o frazes. Jak można, Julio, jak można mówić .on pozwoli". Co on... „pozwolić", on - tobie! W jaki sposób tutaj wolno zabierać głos takiemu parweniuszowi.

Panie!

JULIA

120