61

zachowują się różnie pod wpływem tych związków. DNA jest na ogół trwalszy i jego hydroliza przebiega dopiero z udziałem mocnych kwasów, podczas gdy RNA ulega hydrolizie już przy abych zasadach. Związane jest to z brakiem w deoksyrybozie grupy hydroksylowej w pozy ej i 2'\ Całkowitą hydrolizę można też przeprowadzić stosując specyficzne enzymy —nukleazy (rybonukleazy lub deoksyrybonukleazy) oraz nukleotydazy i nukleozydazy. Rozdziału składników po hydrolizie dokonuje się stosując metodę chromatografii podziałowej, jonowymiennej lub metodę elektroforezy. Dość prostą i najczęściej stosowaną metodą rozdziału jest chromatografia podziałowa bibułowa (patrz ćw. 3), w której po rozwinięciu chromatogramu w końcowej fazie przeprowadza się reakcje barwne na pentozy i porównuje wartości Rf cukru badanego i standardowego. Przy wykrywaniu zasad azotowych identvfikaqę umożliwia zjawisko fluorescencji lub absorpcji światła nadfioletowego długości fali 260-280 nm przez układy sprzężone wiązań podwójnych w pochodnych puryn i pirymidyn. Związki te wygaszają fluorescencję bibuły i w' miejscach ich położenia pojawiają się ciemne plamy, które można porównać z wartościami Rf zasad standardowych.

Drugi sposób badania składników' kwasów nukleinowych związany jest z wywoływaniem reakcji barwnych w^f preparatach nie hydrolizowanych lub po hydrolizie bez stosowania rozdziału składników' podstawowych. Nie hydrolizow⁷ane kwasy nukleinowe (RNA i DNA) _wykazują reakcję w^rspólną na obecność pentozy, tzw. reakcję Biała (patrz ćwicz. 4, str. 37). Natomiast reakcją odróżniającą oba typy kwasów w^r formie nie hydrolizowanej jest reakcja /JDischego na obecność jb-D-2-deoksyrybozy (składnik DNA; patrz ćwicz. 7, str. 51). Z innych ^ ;preakq‘i barwnych, charakterystycznych jednak tylko dla preparatów' hydrolizow-anych, należy iY-wymienić reakcję na obecność fosforanów' oraz na obecność tyminy.

Reakcja na obecność fosforanów jest wspólna zarówno dla DNA, jak i RNA. Polega na łączeniu si^molibdenianu amonowego^ jonem fosforanowym, tworzy sięwówczas kompleks soli amonowej heteropolikwlsu tetratrimolibdenianofosforow'ego o barwie żółtej.

Reakcja na obeęność ryminy,: odróżniająca oba typy kwasów, polega na wytworzeniu przez tę zasadę (składnik DNA) z diazow’ą pochodną kwasu sulfanilow'ego kompleksu o barwie czerwonobrunatnej; dodatek hydroksyloaminy w środow'isku zasadowym w^acnia barwę

kompleksu.    ^ OcmKoW

;(CXo.u

Odczynniki

I.    Preparat kwasów nukleinowych z grasicy cielęcej otrzymany metodą Marmura (p. ćwicz. 8, str. 53).

II.    Do wykonania reakcji charakterystycznych:

1.    Roztwór kwasów' nukleinowych — wykonanie patrz str. 54.

2.    0,1-molowy wodorotlenek sodowy.

3.    60-proc. kwas nadchlorowy.

4.    Odczynnik Biała (patrz ćwicz. 4, str. 37).

5.1-proc. roztwór difenyloaminy: 1 g difenyloaminy rozpuścić w' 100 ml kwasu octowego lodowatego i dodać 2,75 ml stężonego kwasu siarkowego.

6.    Roztwór molibdenianu amonowego: 10 g molibdenianu sodowego rozpuścić w mieszaninie: 14,4 ml 25-proc. roztworu amoniaku i 27,1 ml w^rody; otrzymany roztwór wlać powoli (mieszając) do mieszaniny: 48,9 ml stężonego kwasu azotowego i 114,8 ml wody.

7.    5-molowy wodorotlenek sodowy'.

50