68 (208)

^■OMOiPKH

NSM zmierza do celu w trakcie jednego ze strzelań testowych. Warto zwrócić uwagę, że chwyt powietrza, wbrew wielu fotografiom, w trakcie startu i w locie znajduje się na grzbiecie kadłuba.

najmniej dwa). W ramach przyjęcia dostawy przewidziano między innymi rozwinięcie bojowe i taktyczne z założeniem norm opracowanych na potrzeby dywizjonu. Z pewnością elementy komunikacyjne systemu będą kluczową częścią testów, a wymagania są znaczące. Na szczeblu dywizjonu musi istnieć możliwość pracy co najmniej czterech środków radiowych HF/UHF, każdy o mocy nie mniejszej niż 150 W, na szczeblu baterii co najmniej trzech środków radiowych HF/UHF o podobnej mocy. Dodatkowo wymagania mówią o co najmniej czterech kierunkach radioliniowych na szczeblu dywizjonu i co najmniej trzech kierunkach radioliniowych na szczeblu baterii. Prócz tego - na szczeblu baterii - ma funkcjonować system łączności radioliniowej w oparciu o radiolinię wielodostępową jako element dublujący system przewodowy. Węzły komunikacyjne powinny mieć po jednym mobilnym środku łączności satelitarnej. W każdej relacji wymagana jest przepustowość nie mniejsza niż 512 kbit/s w paśmie Ku (z możliwością rozbudowy do pracy w paśmie X), a także możliwość pracy w systemie TDMA (Time Division Multiple Access - wielo-dostęp z podziałem czasowym) i FDMA (Frequency Division Multiple Access - wielodostęp z podziałem częstotliwościowym). Zaawansowana kryptografia ma być zakupiona przez KDA, a jej dostawa zostanie zrealizowana przez odpowiednie organizacje rządowe, gdyż tylko tak może się odbywać transfer takich urządzeń i towarzyszącego mu oprogramowania. To samo dotyczy systemu kodowania do wojskowego GPS-a. Ten punkt wymagań stał się „kamieniem u szyi” konkurenta KDA, szwedzkiego Saaba.

„Pod klucz", czy nie?

Wszystkie pojazdy i kontenery systemów łączności i dowodzenia oraz stanowiska kierowania wozów rakietowych mają zapewnić obsługom ochronę balistyczną. Początkowo mowa była o poziomie drugim zgodnie ze STANAG 4569. Ostatecznie obniżono ten wymóg do poziomu pierwszego, głownie z uwagi na nośność pojazdów. Również dlatego, że perspektywiczne rozwiązania do zastosowania - na pojazdach wskazanego typu - nie przewidują w najbliższym czasie kompleksowej osłony drugiego poziomu, stąd nie można oszacować ich ceny, a co za tym idzie, wartości w kosztach oferty.

Oczywiście za 420,9 min PLN Marynarka Wojenna nie otrzyma dywizjonu „pod klucz" w sensie organizacyjno-taktycznym. Zakładając, że dywizjon będzie liczył 250-350 osób obsługi (wyższa liczba w wypadku włączenia do dywizjonu trzeciej baterii ogniowej, w tym wypadku obrony przeciwlotniczej, opartej na kupowanych przez MW w CNPEP Rad-war systemach Blenda/Rega) dywizjon nie ma odpowiednich środków transportu dla tylu ludzi. Nie ma mowy również o plutonie ochrony (co najmniej) oraz całej logistyce. O ile dywizjon w części rakietowej będzie chroniony podczas przemieszczania i na stanowiskach ogniowych, podobną ochronę powinna mieć pozostała jego część. Wyobraźmy sobie, że o ile kierowcy i dowódcy pojazdów będą w opancerzonych kabinach, to dowódca dywizjonu i dowódcy baterii oraz sztab przemieszczać ma się w ...standardowych autobusach sztabowych (dokładny cytat z wypowiedzi oficera opracowującego wymagania taktyczno-techniczne NDR). Pozostaje jeszcze przygotowanie zaplecza dla dywizjonu. Zgodnie z planowanym budżetem, zakładano na całkowite wyposażenie i przygotowanie NDR kwotę 900 min zł. Do końca 2018 r. (wstępnie, wobec ostatniego „tąpnięcia" finansowego można założyć, że środków ostatecznie może być znacznie mniej). W tej kwocie znaleźć się miał zakup wyposażenia dla NDR, zakup 12 rakiet w przetargu na wyposażenie oraz kolejnych rakiet (24-36 sztuk po roku 2015), ale także przygotowanie zaplecza do stacjonowania dywizjonu w 44. BL MW w Siemirowicach, jego wyszkolenia i skompletowania.

W MW przygotowaniem i składowaniem rakiet (przeciwokręto-wych i przeciwlotniczych) zajmuje się Baza Techniczna MW, rozlokowana na obrzeżach Gdyni.

Tutaj też znajdują się magazyny, linie technologiczne, warsztaty naprawcze. Na początku XXI wieku planowano przeniesienie bazy do Rozewia, jednak zmiana na stanowisku dowódcy MW w 2003 r. wstrzymała dyslokację. Tak więc rakiety dowozi się w miejsce załadunku z lasów pod Gdynią. Można przypuszczać, że również tam znajdzie się miejsce przechowywania rakiet NSM.

Kontener startowy z pociskiem jest hermetycznie zamknięty i nie przewiduje się jego przeglądów instrumentalnych, jednak należy zainwestować w sprzęt testowy i hale do przechowywania pocisków. Na terenie lotniska w Siemirowicach będzie musiało powstać zaplecze do przechowywania i obsługi specjalistycznych wozów będących w wyposażeniu dywizjonu oraz systemu ich obsługi technicznej. Przewiduje się, że NDR pozostanie w uzbrojeniu MW przez minimum 30 lat, stąd warunki przechowywania drogich i skomplikowanych technicznie elementów systemu muszą być na najwyższym poziomie. Konieczne będą klimatyzowane hale lub garaże oraz warsztaty, a prócz tego pokrowce lub namioty dla pojazdów i obsługi podczas operacji poza miejscem stałej dyslokacji. Dodatkowo garnizon Siemirowice trzeba wzmocnić przez zaplecze socjalne, koszarowe i biurowe na potrzeby kilkuset zawodowych żołnierzy. Ponadto należy wybudować dla nich mieszkania i zapewnić podstawową infrastrukturę dla rodzin.

Bez zakończenia

Oczywiście zasadne jest zawsze pytanie, czy właśnie taki system uzbrojenia jest polskiej MW potrzebny? Pisaliśmy już o tym na łamach NTW kilkakrotnie. Pytanie to jest dodatkowo obarczone kolejnymi wątpliwościami, związanymi z ostrymi protestami konkurenta w przetargu. Saab zapowiedział bowiem postępowanie sądowe w Polsce, skargi do struktur ponadnarodowych (EDA-European Defence Agency, Komisja Europejska), już zgłoszono wątpliwości z sugestiami o możliwości popełnienia przestępstwa m.in. do pełnomocnika rządu ds. procedur antykorupcyjnych, czy też prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. Wątpliwości mają również lobbowani przez obie strony politycy, w tym posłowie z sejmowej komisji obrony. Jednym zdaniem - o tym przetargu jeszcze nie raz usłyszymy. ■

Fotografie w artykule: KDA.

Ostatnia faza ataku NSM-a: pocisk tuż przed uderzeniem w cel i po jego penetara-cji - w czasie tej próby głowica nie była uzbrojona.

TecHniMfi 9/9nflQ

W0JSH0UIH LJ ĆUUU