7 (1649)

Podsumowując należy stwierdzić, że w praktyce szkoleniowej w piłce nożnej proces treningowy jest jednostronny (Panfil 1991). Przygotowanie graczy do walki sportowej nie wypływa często z charakteru gry i jest selektywne oraz analityczne. Jeżeli w zakresie przygotowania fizycznego czy ruchowego trening spełnia swe zadania, to w zakresie percepcji gry, kontroli stanów emocjonalnych, kształtowania cech woli, czy wreszcie specjalnej sprawności umysłowej budzi wiele zastrzeżeń. Wydaje się, że prawidłowe przygotowanie graczy do walki sportowej (co podkreśla się w zorganizowanym szkoleniu taktycznym), powinno kompleksowo wypełnić treści o charakterze fizycznym (szybkość, siła, wytrzymałość), ruchowym (sprawność działania technicznego), a także psychicznym (kształtujące sferp emocjonalną, percepcyjną, umysłową, oraz wolicjonalną) - (Panfil 1988).

Stosując zorganizowane szkolenie taktyczne, w równym stopniu wykorzystujemy wszystkie te elementy, a proces ten dotyczy tylko rzeczywiście najbardziej istotnych działań walki sportowej, co sprawia, że dzipki niemu podnosi sip efektywność gry zespołu piłkarskiego.

PIŚMIENNICTWO

1.    Dobosz J. (1992) Wykorzystanie transmisji TV do obserwacji gry w piłkę nożną. Maszynopis AWF Wrocław s. 7.

2.    Duda H. (1992) Badanie myśli taktycznej metodą ta-chistoskopii u wybranych zawodników uprawiających piłkę nożną. Trener nr 2. PZPN. Warszawa.

3.    Duda H. (1996 a) Ocena umiejętności taktycznych w badaniach laboratoryjnych. Trener nr 3. PZPN. Warszawa.

4.    Duda H. (1996 b.) Nauczanie taktyki gry w symulowanych warunkach laboratoryjnych. Trener nr 4. PZPN. Warszawa.

5.    Duda H. (1996 c.) Zastosowanie filmu w nauczaniu taktyki gry w piłkę nożną. Sport Wyczynowy nr. 11-12.

6.    Dziąsko J. (1978) Teoria walki jako podstawa efektywnych działań w sporcie. Kultura Fizyczna, nr 6.

7.    Dziąsko J. Leszczyński A.. Metody oceny i nauczania stałych fragmentów gry w piłce nożnej. Sport Wyczynowy nr 7.

8.    Iwanin A.G., Preobrażeński J.N.. (1969). Metody przygotowania taktycznego. Sport Wyczynowy nr 5.

9.    Kupisiewicz Cz. (1976). Podstawy dydaktyki ogólnej.

PWN. Warszawa.

10.    Naglak Z. (1991) Metodyka trenowania sportowca.

Studia i monografie AWF. Wrocław.

11.    Naglak Z. (1994) Zespołowa gra sportowa. Studia i monografie. AWF,Wrocław.

12.    Panfil R. (1988). Środki sprawnego zachowania się w zespołowej walce sportowej. PTNKF. Gorzów Wielkopolski.

13.    Panfil R. (1991) Kierowanie zespołem sportowym.

F)CMSZKFiS. Warszawa 13.    ,

14.    Sledziewski D. (1986). XIII MŚ w piłce nożnej Mek-syk’86 - analiza akcji bramkowych Sport Wyczynowy n/ 12.

15.    Sledziewski D. Ksionda J., Z badań nad uwarunkowaniami efektywności gry w piłce nożnej. Sport Wyczynowy nr 6.