87 (116)

MIOLOGIA 83

Ryc. 69. Ścięgno dalsze pęczka pionowego mięśnia przywodziciela wielkiego (m. adductor magnus)

Głównym koslnym punkiem odniesienia jest w tym przypadku guzek przywodziciela (patrz tez ryc. 21). Strukturą mięśniową, według której orientuje się poszukiwania, jest mięsień obszerny przyśrodkowy (patrz ryc. 70).

Poszukiwane ścięgno przebiega do tylu od tego mięśnia. Pod palcami wyczuwa się je jako lity, walcowaty, stosunkowo gruby sznur (patrz też rozdział „Udo", ryc. 23).

Uwaga: Ręka dalsza badającego może spoczywać na powierzchni przyśrodkowej kolana I popychać je w kierunku odpowiadającym przywodzeniu w stawie biodrowym, przy czym badany ma stawiać opór temu ruchowi. Pozwala to na lepsze wyczucie omawianego ścięgna.

Ryc. 70. Brzusiec mięśnia obszernego przyśrodkowego (m. vastus medialis)

Mięsień ten można uwidocznić zarówno przy zgiętym kolanie, polecając badanemu docisnąć piętę do podtoza. jak i przy wyprostowanym, jeśli badany wykona skurcz mięśnia czworogtowego uda. Brzusiec mięśnia obszernego przyśrodkowego pojawia się powyżej i przyśrodkowo w stosunku do rzepki.

Uwaga: Warto odnotować niższe ustawienie tego mięśnia w porównaniu z mięśniem obszernym bocznym (ryc. 52) (patrz też rozdział „Udo", ryc. 10).