77 (152)

POZNAŃ

renesansowy ratusz i kamienice Starego Rynku

W 1783 r. na ratuszowej wieży zamontowano polskiego orla. Przetrwał tam cały okres zaborów i został zdjęty dopiero podczas okupacji. Wrócił na miejsce w 1947 r.

Gotycka kamienica „Pod Daszkiem” (nr 50) znana jest z anegdoty o Auguście U Mocnym, który po „zakrapianej" kolacji wypadł przez okno i daszek uratował mu życie. Pod nr. 37 od XVI w. aż do 1945 r. mieściła się „Czerwona Apteka". Zniszczenia podczas wojny uniknęła kamienica nr 84 z barokową fasadą, należąca niegdyś do Jana Baptysty Quadro.

Ratusz swój obecny kształt zawdzięcza Janowi Baptyście Quadro z Lugano, który w latach 1550-1560 na zlecenie miasta przeprowadził przebudowę gmachu zniszczonego przez pożar w 1536 roku. Na głównej, bogato polichromowanej fasadzie z trzykondygnacyjną loggią przedstawiono wizerunki władców, sceny biblijne oraz symbole cnót. Na początku XX wieku budynek przeszedł gruntowny remont, podczas którego część malowideł została skuta. Pod koniec tegoż stulecia rozpoczęto odtwarzanie polichromii, przywracając budowli dawną świetność. We wnętrzu na szczególną uwagę zasługuje Wielka Sień ze wspaniałą renesansową dekoracją sklepienia. Najbardziej charakterystycznym elementem ratusza są dwa mechaniczne koziołki, trykające się 12 razy w południe na wieży. Ogląda je codziennie tłum turystów i gapiów. Zabudowa Starego Rynku, niegdyś drewniana, od drugiej połowy XV wieku była zastępowana murowaną. Podczas wyzwalania miasta w 1945 roku większość kamienic została zniszczona, zrekonstruowano je w następnych dwóch dekadach. Jednymi z piękniejszych budowli są: wzniesiony w latach 1773-1776 pałac Działyń-skich oraz renesansowy pałac Gór-ków z 1548 roku z arkadowym dziedzińcem.

77