95 (112)

samopoczucia, bólu głowy lub gardła trwającym od czterech do siedmiu dni. Po kilku dniach pojawia się przeczulica, sztywność karku, wrażliwość kończyn na ucisk, wymioty, drgawki i porażenie. Bolesność kończyn utrzymuje się przez kilka tygodni i nasila się podczas wykonywania ruchu. Po wystąpieniu porażenia w mięśniach następuje skurcz.

Podokres porażenny. Na początku porażenie jest często bardzo rozległe i może obejmować cztery kończyny i tułów. W miarę ustępowania zakażenia zmniejsza się skurcz i przeczulica mięśni. Proces ten trwa od dwóch do pięciu tygodni. Po tym czasie rozpoczyna się okres zdrowienia.

Okres zdrowienia. Zasięgporażeńjest bardzo zmienny, mogą one w różnym stopniu obejmować wszystkie kończyny, jedną grupę mięśni lub tylko poszczególne mięśnie. Zmiany dotyczą częściej kończyn dolnych, zwłaszcza grupy przedniej mięśni podudzia, mięśni strzałkowych, mięśnia czworogłowe-go uda i mięśni pośladkowych. W obrębie kończyny górnej najczęściej porażony bywa mięsień naramienny. Przeważnie porażenie nie jest symetryczne. Może ono obejmować mięśnie grzbietu, brzucha i oddechowe.

Okres przewlekły. Porażona część ciała początkowo nie różni się od tkanek zdrowych. Stopniowo uwidacznia się zanik. Jeżeli zmiany dotyczą całej kończyny, to ulega ona zasinieniu i staje się zimna. W okolicach objętych porażeniem dochodzi do utraty odruchów oraz zmian troficznych, które mogą być przyczyną niedorozwój u kończyny. W późniejszym okresie wskutek zakłócenia równowagi sił może dochodzić do zniekształceń zarówno w obrębie kończyny, jak również w kręgosłupie (skrzywienia).

Stosowane zabiegi

OKRES OSTRY

Okres ten obej muj e początek choroby i trwa od dwóch do sześciu tygodni.

W tym okresie najważniejsze jest leczenie spoczynkowe połączone ze stosowaniem właściwych środków leczniczych i odpowiednim pielęgnowaniem. Należy zachować ostrożność, aby zapobiec zakażeniom.

Dopóki kończyny są bolesne i wrażliwe na dotyk, głównym celem leczenia jest zmniejszenie bólu i skurczu oraz zapobieganie zniekształceniom i wytworzenie przekrwienia czynnego, aby zmniejszyć postępujące zaniki mięśniowe.

Fizykoterapia

W ramach fizykoterapii stosuje się: kocowanie (wg siostry Kenny), parafinoterapię, elektrostymulację mięśni porażonych.

Masaż

Masaż możemy wykonywać dopiero po ustąpieniu nadwrażliwości na czynniki mechaniczne. Zadaniem masażu jest podtrzymanie krążenia w porażonych mięśniach.

Stosujemy dużo głaskań, delikatne rozcierania w okolicy stawów oraz delikatne uciski jednoczesne. Początkowo masaż powinien trwać maksymalnie 5 min i dopiero w miarę poprawy stanu zdrowia można go wydłużyć, nie bardziej jednak (w tym okresie) niż do 10 min. Dodatkowo w celu stymulacji, kilka razy dziennie, można wykonywać muskania grzbietową stroną palców na obszarze objętym porażeniem.

195