CB i rad 116

116

VIII. ANTENY

Tłumienie prądów o częstotliwościach nierezonansowych w antenie jest tym większe im dipol jest cieńszy. Jeżeli porównamy dwa dipole półfalowe na jedną długość fali X, przy czym jeden z nich jest z cienkiego drutu, a drugi z grubej rurki, to pierwszy dipol będzie miał znacznie węższe pasmo przenoszenia niż dipol drugi. Zatem możemy śmiało powiedzieć, że szerokość pasma równie dobrze przenoszonego będzie:

—    mniejsza dla dipola cieńszego (bardziej smukłego),

—    większa dla dipola grubszego (mniej smukłego).

ZYSK ANTENY

Zysk anteny jest jej bardzo ważną cechą, ponieważ podnosi stosunek sygnału do szumu i zakłóceń po stronie odbiorczej, a po stronie nadawczej skuteczną moc promieniowania. Wielkość zysku jest ściśle zależna od kierunkowości promieniowania anteny oraz jej sprawności. Określany jest w decybelach (dB) najczęściej od jednego z trzech odniesień:

°5> antena izotropowa jest to antena teoretyczna, którą możemy sobie wyobrazić jako antenę zawieszoną w przestrzeni, promieniującą równomiernie we wszystkich kierunkach jednakowo. (Wyobraźmy sobie kulę, w jej środku antenę, powierzchnię kuli jako optymalny zasięg promieniowania). Antena taka według definicji ma zysk równy 0. Jeżeli dokonalibyśmy pomiarów natężenia pola wokół anteny, to w każdym miejscu oddalonym o tę samą odległość od anteny będzie ono jednakowe; dipol półfalowy jest to antena dipolowa 1/2 X, umieszczona nad idealnym ekranem, zysk do anteny izotropowej wynosi 2,15 dB, do dipola Hertza 0,39 dB; dipol Hertza jest to bardzo krótka antena prętowa (w porównaniu z długością fali X) zasilana w środku, charakteryzująca się równomiernym rozkładem prądu na całej długości, zysk jej do anteny izotropowej wynosi 1,76 dB, do dipola półfalowego - 0,39 dB.

Tabela 8. Zależności zysków anten teoretycznych

antena	izotropowa	dipol Hertza	dipol półfalowy
izotropowa	—	- 1,76 dB	- 2,15 dB
dipol Hertza	1,76 dB	—	- 0,39 dB
dipol półfalowy	2,15 dB	0,39 dB	—